اثر مکمل کورکومین و 8 هفته تمرین استقامتی بر شاخص‌های آنتی‌اکسیدانی بافت کبد موش‌های صحرایی نر

سابقه و هدف: کورکومین به عنوان یک آنتی اکسیدان طبیعی در برخی پژوهش ها مورد استفاده قرار گرفته است. از طرفی محدود بودن مطالعات انجام شده در ارتباط با مصرف مکمل کورکومین در ورزش و همچنین با توجه به نقش کبد به عنوان مهم ترین بافت درگیر در استرس اکسیداتیو در ورزشکاران، این پژوهش با هدف بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی همراه با مصرف مکمل کورکومین بر آنتی اکسیدان های سوپر اکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز بافت کبد موش های صحرایی انجام شد.مواد و روش ها: تعداد 30 سر موش صحرایی نر به صورت تصادفی به 4 گروه 1) کنترل (6n=) 2) کورکومین (6n=) 3) تمرین استقامتی (9n=) 4) کورکومین - تمرین استقامتی (9=n) تقسیم شدند. به گروه هایی که از مکمل کورکومین استفاده کردند، کورکومین را به مقدار 30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت 3 روز در هفته و مجموعاً 8 هفته دریافت نمودند. برنامه تمرینی شامل دویدن روی نوارگردان بدون شیب بود که به مدت 8 هفته، هر هفته 5 جلسه با سرعت 35-10متر در دقیقه و به مدت 70-30 دقیقه اجرا شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نمونه بافت کبد موش ها جهت اندازه گیری آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز ، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس دو طرفه و با α≤0.05. مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها : 8 هفته مصرف کورکومین موجب افزایش معناداری در میزان آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز در گروه کورکومین(p<0.003) و آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در گروه ترکیبی(استقامتیکورکومین) (p<0.001) گردید. با این حال، اثر تمرین و مکمل بر آنتی اکسیدان های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز معنی دار نبود.نتیجه گیری: مصرف کورکومین به همراه تمرین استقامتی می تواند در حفظ یا افزایش دفاع آنتی اکسیدان آنزیمی بافت کبد موش موثر باشد.واژگان کلیدی: کورکومین، آنتی اکسیدان، بافت کبد، تمرین استقامتی، موش صحرایی نر