ارتباط بین شاخص ‌های تن‌سنجی با سطح سرمی هموسیستئین

سابقه و هدف: بر اساس مطالعات اخیر چاقی و سطح نامناسب شاخص‌های تن سنجی می‌تواند با هیپرهموسیستئینمی ارتباط داشته باشد. لذا، این مطالعه با هدف بررسی ارتباط انواع شاخص‌های تن سنجی با سطح سرمی هموسیستئین انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی 110 بیمار میگرنی مراجعه کننده به مرکز درمانی خورشید و امام موسی صدر اصفهان در سال 1392 صورت گرفت. شاخص‌های تن سنجی شامل وزن، قد، نمایه توده بدنی (bmi)، توده چربی بدن (bfm)، توده بدون چربی بدن(lbm)، اندازه دور کمر (wc)، نسبت دور کمر به دور باسن (whr) و نسبت دور کمر به قد (whtr) برای هر فرد اندازه گیری شد. همچنین سطح سرمی هموسیستئین با روش elisa به صورت ناشتا در تمام بیماران اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها بوسیله نرم افزار spss18 و روش‌های آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون تی تست، کای دو و رگرسیون) انجام شد.یافتهها: میانگین سنی مردان و زنان به ترتیب 3/12±36 و 7/10±8/33 سال بود. نتایج نشان داد که 7/11% از مردان و 1/21% از زنان دچار هیپرهموسیستئیمی بودند. بر اساس نتایج، ارتباط مثبت و معنی‌داری بین bmi، bfm ، wc، whr و whtr با سطح سرمی هموسیستئین درکل جمعیت و در هر دو جنس مشاهده شد(05/0p<). اگر چه آنالیزهای آماری به تفکیک جنسیت هیچ ارتباط معنی‌داری بین lbm و سطح هموسیستئین سرم در مردان و در زنان نشان نداد ولی در کل جمعیت، بیماران با lbm بالاتر، سطح هموسیستئین سرم بالاتری داشتند (001/0p<).نتیجه گیری: بر اساس نتایج ارتباط مثبت و معنی‌داری بین شاخص‌های چاقی مرکزی و عمومی مانند bmi، bfm ، wc، whr، whtr و lbm با سطح هموسیستئین سرم وجود داشت.واژگان کلیدی: هموسیستئین، چاقی، شاخص‌های تن سنجی، میگرن