طراحی و آزمون مدلی از متغیرهای درونی سازی لاغری، خودشی انگاری و نارضایتی بدنی به عنوان پیش آیندهای خطر اختلالات خوردن در دختران دانشجو

سابقه و هدف: اختلالات خوردن یکی از مهم‌ترین اختلالات روان شناختی در زنان می باشد. علل گوناگونی همانند درونی سازی لاغری و خودشی انگاری می توانند به وجود آوردنده اختلالات خوردن باشد. هدف از پژوهش حاضر، طراحی و آزمودن مدلی از متغیرهای درونی-سازی لاغری، خودشی انگاری و نارضایتی بدنی به عنوان پیش آیندهای اختلالات خوردن در دانشجویان دختر می باشد.مواد و روشها: مدل طراحی شده پژوهش حاضر روی 302 دانشجوی دختر دانشگاه شیراز آزموده شد. به منظور سنجش متغیرها، پرسشنامه نگرش خوردن (eating attitude test)، پرسشنامه شکل بدنی (body shapequestionnaire)، پرسش نامه خودشی انگاری (self-objectification questionnaire) پرسش نامه درونی سازی لاغری- ایده آل (ideal-body stereotype scale revised) به کار برده شد. مدل پیشنهادی پژوهش بر اساس مدل سازی معادلات ساختاری (structural equation modeling) و توسط ویراست هجدهم نرم افزار amos انجام گرفت. جهت آزمودن اثرهای واسطه ای در مدل پیشنهادی و تعیین معنی داری آن ها، روش کوهن و کوهن به کار گرفته شد.یافتهها: با توجه به معنی‌داری مسیرهای مستقیم «درونی سازی لاغری و خودشی انگاری»، «خودشی انگاری و نارضایتی بدنی» و «نارضایتی بدنی و خطر اختلالات خوردن» می توان بیان داشت که میانجی گری خودشی انگاری و نارضایتی بدنی در مسیر درونی سازی لاغری به خطر اختلالات خوردن وجود دارد.نتیجه گیری: درونی سازی لاغری پیش آیندی مناسب و خودشی انگاری و نارضایتی بدنی میانجی مناسبی برای اختلالات خوردن در دانشجویان دختر می باشد.واژگان کلیدی: نارضایتی بدنی، اختلالات خوردن، خودشی انگاری، درونی سازی لاغری، معادلات ساختاری