مروری بر سیاست‌ها و برنامه‌های مرتبط با کاهش کمبود ویتامین a در جهان

یکی از مشکلات مهم سلامت در بسیاری از کشورهای جهان، کمبود ویتامین a  می‌باشد که باعث عوارض جدی در کودکان شده است. در سراسر جهان، حدود 2.8 میلیون کودک 6-4 ساله، تحت تاثیر علایم بالینی کمبود ویتامین a  قرار دارند. بر اساس مطالعات انجام شده، در ایران نیز در برخی از استان‌های کشور، شیوع کمبود این ویتامین افزایش یافته که بهبود آن، تدوین و اجرای سیاست‌های مبتنی بر شواهد علمی در سطح تولیت نظام سلامت را می‌طلبد. پژوهش حاضر در همین جهت در قالب مرور دامنه (scoping review) به بررسی سیاست‌ها و تجربیات سایر کشور‌ها، اثربخشی، نقاط ضعف و قوت، مزیت‌ها و محدودیت‌های هر یک می‌پردازد. یافته‌های حاصل از این بررسی نشان می‌دهند که به صورت کلی برنامه‌ها و سیاست‌های مرتبط با کمبود ویتامین a را می‌توان در چهار دسته طبقه بندی نمود: مکمل یاری، غنی‌سازی مواد غذایی، تغییرات رژیم غذایی و مداخلات بهداشتی. با در نظر گرفتن اثربخشی و نقاط قوت برنامه‌ها (مانند سریع اثر بودن مکمل یاری، پایداری تغییرات رژیم غذایی یا غنی‌سازی) و ضعف (مانند وابسته بودن به منابع خارجی در مکمل یاری یا هزینه‌های بالای غنی‌سازی و مقاومت محلی در تغییرات رژیم غذایی)، بهترین رویکرد کاهش کمبود ویتامین a، به کارگیری ترکیبی از مداخلات است و در تدوین و اجرای آن باید به بافتار جامعه، جلب حمایت ذی نفعان، پایش و ارزشیابی فرآیند و نتیجه برنامه توجه گردد.

review of policies and programs linked to decreased prevalence of vitamin a deficiency in world

one of the major health problems in most of the countries is vitamin a deficiency, which causes serious complications in children. worldwide, nearly 2.8 million children aged 4–6 years old are affected by clinical and subclinical symptoms of vitamin a deficiency. based on the studies from iran, prevalence of vitamin a deficiency has increased in some provinces. this problem needs  improvements through interventions and policies powered by scientific evidence-based policy analyses of the health systems. therefore, the present review study investigated policies, experiences, effectiveness, strengths, advantages and limitations of other countries for the highlighted parameters.  findings from this review suggested that vitamin a deficiency programs and policies could be classified into four major categories of supplementation, food fortification, dietary changes and health interventions.considering effectiveness and strength of the programs (such as fast effectiveness of supplementations, sustainability of dietary changes or enrichments) and weakness (such as dependence on external sources of supplementation or high costs of enrichment and local resistance to dietary changes).the best approach to decrease vitamin a deficiency is a combination of interventions as well as development and implement of community contexts, stakeholder supports and monitoring of the processes and outcomes of the programs.