پیشگیری از جرایم بزهکاران اتفاقی با رویکرد روانشناختی

اندیشمندان حوزه های مختلف علوم بر این باورند که پیشگیری، بهتر و کم هزینه تر از درمان است. در همینراستا پیشگیری رشدمدار به عنوان یکی از شاخه های پیشگیری اجتماعی و حتی پیشگیری وضعی، موردتوجه جرم شناسان، جامعه شناسان و روان شناسان قرار گرفته است. از این رو یکی از مسائل غیرقابل انکار درمبارزه وپیشگیری از بزه کاری، لزوم توجه به شخصیت بزه کاران و جنبه روان شناختی آن است. نوشتار پیشرو،یک پژوهش توصیفی- تحلیلی با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و اسنادی است و ضمن مطالعه ویژگی هایروان شناختی بزه کاران اتفاقی با بهره مندی از آمارها و یافته های پژوهش های مرتبط در سایر کشورها، در جهتپاسخ گذاری به بزه کاری این گونه افراد از طریق پیشگیری رشدمدار و وضعی تلاش می کند.نتایج این پژوهش نشان می دهد که بزه کاران اتفاقی اغلب، افرادی ملتزم به هنجارها و ارزش های اجتماعیهستند و فرآیند جامعه پذیری را به طور کامل طی کرده اند، اما به خاطر ویژگی های روانی از جمله منبع کنترلبیرونی، خودکنترلی پایین، پرخاشگری و هیجان خواهی منفی بالا در شرایط خاص و تحت تاثیر فشارهایمحیطی، مرتکب جرم می شوند. بنابراین شناسایی افرادی با این ویژگی ها و همچنین انجام اقدامات روان شناختیدر قالب پیشگیری رشدمدار در طول رشد افراد، به ویژه از زمان کودکی، موجب حذف این ویژگی ها و عدمارتکاب جرم از سوی آنان خواهد شد.