واکاوی سیاست جنایی ایران در قبال مجرمان سابقه دار در مرحله پساکیفری.

زمینه و هدف: تحقق اهداف نظام عدالت کیفری و تامین امنیت اجتماعی شهروندان متضمن تدوین و بهره‌مندی از یک سیاست اجرایی و قضایی روش‌مند و هدف‌گرا در مبارزه علیه پدیدۀ بزهکاری است فلذا این تحقیق با هدف واکاوی سیاست جنایی ایران در قبال مجرمان سابقه دار در مرحله پساکیفری انجام پذیرفته است.روش تحقیق: ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺣﺎﺿﺮ با روش توﺻﻴﻔﻲ- ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ انجام شده اﺳﺖ.یافته ها: سیاست جنایی ایران به دلیل خلاهای تقنینی؛ تاثیرات مخرب کیفر بر زندانیان، مشکلات مدیریتی، ساختاری و ماهیتی زندان ها؛ مشکلات فرهنگی مجرمان در مرحله پساکیفری و بی توجهی مسئولین به حل و رفع مشکلات اقتصادی،اشتغال،مسکن و سایر مشکلات اجتماعی و خانوادگی  زندانیان و عدم نظارت و مراقبت از آن ها در مرحله پساکیفری و تاثیر شخصیتی و ایدئولوژیک روسای قوه قضائیه در پذیرش تئوری حبس زدایی با تعارض و چالش جدی مواجه است.نتیجه گیری: تصویب آیین‌نامه های مراقبتی در مرحله پسا کیفری توسط قوه قضائیه اگر چه می تواند تا حدودی امیدوار کننده باشند اما مطالعه آن ها نشان می دهد که این آیین نامه ها فاقد پیش بینی هر گونه ساز و کار مناسب جهت پیشگیری از تکرار جرم توسط این دسته از مجرمان می باشد و ضرورت توجه و برنامه ریزی نهادهای متولی و تصویب قوانین کاربردی و برنامه های راهبردی حمایتی در رفع مشکلات عدیده زندانیان در مرحله پسا کیفری را می طلبد چرا که شناخت مولفه های موثر در تامین امنیت اجتماعی شهروندان در پیشگیری از بازبزهکاری مجرمان، رابطه مستقیمی دارد.

an analysis of iran’s criminal policy toward persistent offenders in the post-criminal stage

background and aim: the realization of the goals of the criminal justice system and the provision of social security for citizens involve the formulation and implementation of a systematic and goal-oriented executive and judicial policy in combating criminal phenomena. therefore, this research aims to investigate iran’s criminal policy regarding ex-offenders in the post-criminal stage.research method: the study was conducted using a descriptive-analytical method.findings: iran’s criminal policy faces challenges due to legislative gaps, the adverse effects of imprisonment on prisoners, managerial, structural, and inherent issues within prisons, cultural problems faced by persistent offenders in the post-criminal stage, and officials’ neglect in addressing economic, employment, housing, and other social and familial problems of prisoners. additionally, inadequate supervision and care during the post-criminal stage, as well as the personal and ideological influence of judicial authorities, pose serious conflicts and challenges.conclusion: while the approval of post-criminal care regulations by the judiciary may offer some hope, a closer examination reveals that these regulations lack effective mechanisms to prevent recidivism among persistent offenders. it is essential for responsible institutions to focus on strategic planning, the enactment of practical laws, and supportive programs to address the multifaceted problems faced by prisoners during the post-criminal stage. understanding the key components that contribute to citizens’ social security and prevent recidivism directly correlates with effective crime prevention.