سیاست جنایی ایران در قبال جرائم تخریب اموال تاریخی و فرهنگی

زمینه و هدف :آثار تاریخی و فرهنگی بیانگر تاریخ، هویت و همچنین میراث فرهنگی یک کشور محسوب می شوند. این بناها هم به لحاظ زیبایی شناختی و هم توسعه صنعت توریسم از اهمیت بالایی برخوردارند. اما این بناها ممکن است به دلایل مختلف در معرض تخریب قرار گیرند، لذا یکی از تکالیف دولتها اتخاذ سیاستهایی برای مقابله با تخریب این بناها می باشد. یکی از اشکال این سیاستگذاری ها، سیاستگذاری جنایی است و بر این مبناء به دنبال بررسی این امر هستیم که سیاست جنایی ایران در قبال تخریب اموال تاریخی و فرهنگی شامل چه مواردی می باشد؟.روش تحقیق: این مقاله به شیوه تحلیلی- توصیفی نگارش یافته است یافته ها: سیاست کشورها برای مقابله و کنترل جرم با لحاظ شرایط و عوامل متفاوت است که با عنوان «سیاست جنایی» مطرح می شود و در سه شکل سیاست جنایی تقنینی، سیاست جنایی قضایی و سیاست جنایی مشارکتی قابل روءیت است.نتایج: سیاست جنایی ایران در بعد تقنینی و قضایی از طریق کیفردهی می تواند تا حدودی به کاهش جرم تخریب اموال تاریخی و فرهنگی منتهی شود. اما در بعد قضایی با صدور احکام جایگزین حبس در خصوص کمک به حفظ این آثار و بعد سیاست جنایی مشارکتی با استفاده از حمایت و مشارکت های مردمی می تواند در پیشگیری از این جرم موثر باشد.

Iran’s Criminal Policy towards Crimes of Historical and Cultural Property Vandalism

Field and Aims: Historical and cultural monuments are considered as history, identity and also cultural heritage of a country. These monuments are of utmost importance in terms of aesthetics, and tourism industry promotion, but these monuments might be subject to vandalism for a lot of reasons. Therefore; one of the tasks of governments is to tmake policies in order to counter the destruction of these monuments. One of the forms of this policy making is criminal policy making and hence, we are investigating what  criminal policy Iran has made towards historical and cultural property vandalism.Methodology: This article has been written using a descriptive-analytical method.Findings and Conclusion: Policies of countries to counter and control crimes are different, taking conditions and factors into considerations, which is known as “Criminal Policy” and it is observable in three forms of Legislative Criminal Policy, Judicial Criminal Policy and Cooperative Criminal Policy. Iran’s Criminal Policy, in legislative and judicial dimensions, can somewhat minimize the crime of historical and cultural vandalism, through criminalization, but in judicial dimension, it can be effective in preventing such crimes through issueing verdicts substituting detention, particularly assisting to safeguard these monuments and the cooperative criminal policy using public support and cooperation, as well.