بررسی وضعیت سرقت در مناطق حاشیه نشین بارویکرد تاریخی (مطالعه موردی محله حاشیه نشین میراشرف شهر اردبیل)

حاشیه نشینی آسیب های اجتماعی را درنقاط شهری اعم از مرکز و پیرامون ایجاد می نماید. درچنین مناطقیبا توجه به محدودیت ظرفیت امکانات و نهادها، میزان کنترل اجتماعی کاهش می یابد. در نتیجه قانون شکنی و درنهایت ناهنجاریهای اجتماعی روز به روز توسعه بیشتری پیدا می کند. به موازات تغییرات شتابان رشدشهرنشینی در شهر اردبیل که از زمان تبدیل شدن آن به مرکز استان آغاز شد، به مرور زمان باعث گسترشحاشیه نشینی و اسکان جمعیت غیر شهری بیکار و مهاجر روستایی در این شهر شد. بنابراین در این مقالهپژوهشی سعی در بررسی آسیب شناسی کالبدی این نوع بافت شهری با ریشه یابی و رویکرد تاریخی آسیب هستیم.روش تحقیق پژوهش توصیفی- تحلیلی و پیمایشی بوده و گردآوری اطلاعات و داده ها از طریق مطالعاتاسنادی، برداشتهای میدانی، ایجاد پرسشنامه و مصاحبه از اهالی محل و همکاری ادارات دولتی مانند: پلیسآگاهی، کلانتری، شهرداری و . . . انجام گرفته است. روش نمونه گیری تصادفی بوده که از بین مناطق حاشیه نشینیاردبیل، محله میر اشرف بعنوان نمونه انتخاب و برای برآورد حجم نمونه جهت توزیع پرسشنامه از روش کوکراناستفاده شد و پرسشنامه بطور تصادفی بین نمونه آماری خانوار توزیع گردید. همچنین برای رسیدن به نتایجعینی از آمارهای رسمی نیز استفاده شده است. یافته های تحقیق بیانگر آن است که میزان نرخ پدیده سرقتدر شهر اردبیل و بویژه مناطق حاشیه نشینی به دلیل عامل فقر اقتصادی از درصد بالایی برخوردار است و لذاپیشنهاد می شود که نگاه فضای کسب و کار در این مناطق از اهمیت خاصی برخوردار است.