ببهبود عملیاتی مدل ظرفیت- مقاومت در پیش بینی عملکرد فرآیند سیلاب زنی مبتنی بر کل بازه تولید

ارائه یک تحلیل مبتنی بر شرایط عملیاتی فرآیندهای برداشت ثانویه یکی از وظایف اساسی مهندس نفت است؛ روش‌های تحلیل تزریق غیر‌امتزاجی به‌عنوان یکی از روش‌های ثانویه به دو دسته تحلیلی و عددی تقسیم می‌شوند؛ روش‌های عددی روش‌های زمان‌بر و نیازمند خواص دقیق سنگ و سیال و تغییرات فشار در مخزن هستند ولی روش‌های تحلیلی به داده‌های ورودی کمتری نیازمند هستند؛ روش‌های تحلیلی برای تصمیم‌سازی‌های مدیریتی مناسب‌تر هستند. یکی از روش‌های تحلیلی که اخیراً از آن استفاده می‌شود مدل ظرفیت مقاومت است، این مدل از نرخ تزریق و فشار جریانی ته‌چاه به‌عنوان تنها داده‌های ورودی استفاده می‌کند این سادگی با وجود مزایا و سرعت، معایبی نیز دارد؛ از مهم‌ترین این معایب می‌توان نیاز به نوسانات بالا در نرخ تزریق اشاره کرد. این موضوع با کاربردهای عملیاتی در تضاد است زیرا در برنامه‌های عملی تزریق معمولاً نرخ تزریق نوسانات بالای را ندارد، دومین نقص راه‌حل فعلی عدم در نظرگیری بازه تولید به‌عنوان یک بازه واحد است به طوری که این بازه به تعداد گام‌های زمانی شکسته می‌شود که این موضوع با طبیعت مخزن در تضاد است زیرا تمامی گام‌های تزریق از ابتدا بر روی نرخ تزریق در یک بازه خاص زمانی اثر دارد. در این پژوهش سعی شد با ارائه تصحیحاتی بر روی راه‌حل مدل ظرفیت مقاومت نواقص ذکر شده در بخش مربوط به کارکردهای عملیاتی و طبیعت مخزن کاهش پیدا کرده و فرضیات محدودکننده کمتر شوند. نتایج ارائه‌شده نشان می‌دهند که این تصحیحات افزایش دقت تخمین را به‌صورت کمی باعث شده به طوری که در دومین مخزن شبیه‌سازی شده، مخزن دارای نوسانات پایین نرخ تزریق و بازه تطبیق تاریخچه کوتاه‌تر از حد نیاز‌ مدل کلاسیک، بود؛ روابط ارائه شده در پژوهش‌های گذشته توانایی تخمین عملکرد این مخزن را نداشت ولی روابط ارائه شده تخمین بسیار قابل قبولی را فراهم آوردند.