تعیین واحدهای جریانی در بخش مخزنی سازند سروک، مطالعه موردی در یکی از میادین هیدروکربنی جنوب غرب ایران

سازند سروک یکی از مهم‌ترین مخازن کربناته ایران است. در این مطالعه از تلفیق اطلاعات زمین‌شناسی و پتروفیزیکی به منظور سرشت‌نمایی این مخزن در یکی از میادین بزرگ ناحیه دشت آبادان، واقع در جنوب غرب ایران استفاده شده است. براساس داده‌های تخلخلتراوایی مغزه، توصیف مغزه‌ها و مطالعات پتروگرافی دو چاه کلیدی، واحدهای جریانی شناسایی و تفسیر شد. سه روش پتروفیزیکی مختلف شامل شاخص زون جریانی، شعاع گلوگاه تخلخل و لورنز اصلاح شده بر مبنای چینه‌شناسی جهت تعیین واحدهای جریانی در بخش بالایی سازند سروک استفاده گردید. براساس نتایج این مطالعه، روش شاخص زون جریانی و شعاع گلوگاه تخلخل به دلیل تغییرات زیاد ویژگی‌های پتروفیزیکی، نمی‌تواند به‌صورت کارآمد در زون‌بندی و تفکیک واحدهای جریانی در محدوده میدان استفاده گردد. در مقابل، روش لورنز اصلاح شده بر مبنای چینه‌شناسی که به خوبی ارتباط رخساره‌ها و فرآیندهای دیاژنزی را با واحدهای جریانی مختلف نشان می‌دهد، می‌تواند به طور موثر در زون‌بندی مخزن استفاده گردد. از دیدگاه ویژگی‌های رسوب‌شناسی، بهترین واحدهای جریانی در رخسارهای شیب، شول بایوستروم و دریای باز کم عمق گسترش دارند و رخساره‌های لاگون و دریای باز عمیق معمولا کیفیت مخزنی پایینی نشان می‌دهند. فرآیندهای دیاژنزی سیمانی شدن و تراکم در واحدهای سدی و جریانی با کیفیت مخزنی پایین و انحلال در واحدهای جریانی با کیفیت مخزنی بالا گسترش دارند. نتایج این مطالعه نشان داد که تفسیر واحدهای جریانی براساس توزیع ویژگی‌های رخساره‌ای و دیاژنزی می‌تواند در ارزیابی بهتر مخازن کربناته ناهمگن مانند سازند سروک استفاده گردد.