مطالعه ژئوشیمیایی و پتروگرافی رخساره های دولومیتی سنگ مخزن گازی دالان و کنگان در جنوب ایران

رخساره های دولومیتی در سیستم های کربناته غالبا بهترین بخش مخازن هیدروکربنی می باشند . افقهای دولومیتی سازندهای مخزنی دالان پرمین فوقانی و کنگان تریاس زیرین مهمترین بخش مخازن گازی جنوب ایران را تشکیل می دهند . این سازندها در جنوب ایران و خلیج فارس شدتهای مختلفی از دولومیتی شدن را از خود نشان می دهند . فرایند دولومیتی شدن بیشتر سبب افزایش تخلخل و نفوذ پذیری در سنگهای کربناته شده و سبب شکل گیری مخازن هیدروکربنی با کیفیت مطلوب می شود . به لحاظ اینکه دولومیت ها در مقابل فشردگی در مقایسه با طبقات کربناته مقاومت بیشتری از خود نشان می دهد مخازن دولومیتی دالان و کنگان در منطقه جنوب ایران حتی در اعماق بیش از 4 کیلومتر تخلخل و نفوذ پذیری خود را حفظ کرده اند . نتایج مطالعات ژئوشیمیایی این دو سازند نشان می دهد ترکیب ایزوتوپی آنها با یکدیگر متفاوت بوده و روند تغییرات ایزوتوپی در مرز سازندهای پرمین فوقانی و تریاس زیرین توام با تغییرات ناگهانی است که نشانه اختلاف محیط رسوبی و شرایط آب و هوایی در زمان تشکیل این دو سازند می باشد . این تغییرات به صورت سنگینتر شدن ترکیب ایزوتوپی اکسیژن و کربن در مرز دو سازند از کنگان به دالان خود را نشان می دهد . نتایج مطالعات پتروگرافی و ژئوشیمیایی رخساره های دولومیتی سازندهای دالان و کنگان بیانگر مکانیسم کاملا متفاوت دولومیتی شدن در این دو سازند است . دولومیت های سازند دالان غالبا تحت شرایط آریدی و در محیط سوپراتایدال به شکل همزمان با رسوب گذاری شکل گرفته اند در حالی که بخش عمده رخساره های دولومیتی در سازند کنگان در شرایط تدفینی تشکیل شده اند .