بررسی عوامل موثر در بسپارش پیوندی وینیل سیانید بر پلی وینیل الکل توسط پتاسیم پرسولفات و نمک مور

منومرهای وینیل در شرایط ساده به بیشتر پلیمرهای طبیعی و یا سنتزی پلی هیدروکسیلیک قابل پیوند می باشند که این امر به اصلاح خواص آنها منجر می شود و یا خواص مطلوب و جدیدی را ایجاد می کند . کوپلیمریزاسیون پیوندی وینیل سیانید یا آکریلونیتریل an به پلی وینیل الکل pva به عنوان یک پلیمر پلی هیدروکسی سنتزی در هنگام به کاربرد و با استفاده از پرسولفات پتاسیم و نمک ( سولفات آهن آمونیوم ) تحت شرایط انفرادی به عنوان یک آغازگر انجام می شود . شرایط بهینه پیوند با تغییرات منومر ، پلی وینیل الکل و مرکزیت اغازگر ، ph محیط ، حرارت و زمان واکنس ها و درصد پلیمر پیوندی ، تعیین شدند . دراین روش بعد از استخراج فتوپلیمر pan با dmf ، کوپلیمرهای پیوندی با اسپکتروسکوپی ftir مشخص گردیدند . همبستگی جذب در کوپلیمر پیوندی در 2250 cm به توان منفی یک ( c=n) در نمونه اولیه مشاهده نشد .