نقش تعارضات بین والدین در اعتیاد فرزندان در شیراز

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش تعارضات بین والدین در اعتیاد فرزندان است. بنابراین تفاوت بین میزان و ابعاد تعارض زناشویی در دو گروه والدین دارای فرزند معتاد و والدین دارای فرزند سالم مورد بررسی قرارگرفته است. بدین منظور، از نظریه‌های انحرافات و اختصاصاً نظریۀ بی‌سازمانی اجتماعی (آنومی) ویلیام گود و نظریۀ کنترل اجتماعی استفاده ‌شده است. این پژوهش از نوع علی مقایسه‌ای بوده و از پرسشنامۀ تعارض زناشویی ثنایی (1387) استفاده ‌شده است. نمونۀ تحقیق شامل 60 نفر از والدین (30 نفر والدین دارای فرزند معتاد و 30 نفر والدین دارای فرزند سالم) است. نتایج تحلیل رگرسیونی لجستیک تک ­متغیره­ بین تعارضات زناشویی و اعتیاد فرزندان نشان داد که رابطۀ دو متغیر منفی است (259/0 = β). بنابراین، با هر واحد بالا رفتن نمرۀ تعارضات زناشویی احتمال اعتیاد فرزندان 77 بار بیشتر می­شود. (نسبت بخت­ها 772/0). نتایج آزمون t مستقل نیز نشان داد که میانگین نمرۀ تعارضات زناشویی در گروه خانواده‌های دارای فرزند معتاد (64/18) بسیار بالاتر از میانگین نمرۀ تعارضات زناشویی در گروه خانواده‌های دارای فرزند سالم (77/6) است. برای کنترل متغیرهایی چون تحصیلات، طبقۀ اجتماعی ذهنی و اعتیاد والدین که احتمالاً می‌توانند بر اعتیاد فرزندان تاثیرگذار باشند، از تحلیل رگرسیون لجستیک چند متغیره با روش گام‌به‌گام استفاده شد. تنها متغیر واردشده در رگرسیون تعارضات بین والدین بود و متغیرهای زمینه‌ای سهمی در تبیین اعتیاد فرزندان نداشتند.