حمایت های بایسته از زنان به عنوان اقشار بالقوه آسیب پذیرتر (با تاکید بر ایران)

امروزه تحوّلات نوین در حوزه مطالعات جرم شناسی سبب شده است تا توجّه محققّین علوم اجتماعی و جرم شناسی به آن سوی عمل مجرمانه، یعنی قربانیان جرایم معطوف شود. یافته های جرم شناختی و بزه دیده شناختی حاکی از این هستند که افراد آسیب پذیری نظیر زنان که از آنها به عنوان بزه دیدگان مستعد یا بزه دیدگان بالقوه آسیب پذیر نیز یاد می شود، به دلیل ضعف های جسمی و خصوصیّات خاص زیست شناختی، روان شناختی و اجتماعی؛ می توانند اهداف مناسب و مطلوبی برای بزهکاران باشند و بیشتر از سایرین در معرض بزه دیدگی قرار بگیرند. از این رو زنان انتخاب اوّل بزهکاران برای ارتکاب برخی جرایم هستند چرا که ارتکاب جرم بر روی آنها دارای خطر و هزینه کمتری می باشد. مقاله حاضر پژوهشی اسنادی و مبتنی بر شواهد برگرفته از مطالعه اسناد، کتب، مدارک و تحقیقات به عمل آمده در خصوص زنان می باشد. نگارندگان در این مقاله در پی آن هستند تا ضمن اشاره به چگونگی فرآیند گزینش بزه دیدگان توسط بزهکاران، بیان کنند چرا زنان به عنوان بزه دیدگان بالقوه آسیب پذیرتر شناخته می شوند؟ برای حمایت از آنها چه راهکارهایی وجود دارد و اصولاً از چه طرقی می توان از زنان که انتخاب اول بزهکاران برای ارتکاب جرم محسوب می شوند، حمایت شایسته و بایسته به عمل آورد تا به نوعی هزینه ارتکاب جرم را برای بزهکاران فرصت طلب و محاسبه گر بالا برد که در نهایت به این وسیله شاهد کاهش ضریب و احتمال بزه دیدگی این قشر آسیب پذیر باشیم.