جایگاه زنان ایران در فرایند توسعه

هدف اصلی این مقاله بررسی جایگاه زنان ایران در جهان، در قالب رویکرد جنسیت و توسعه، و البته در عرصه های آموزشی، اقتصادی، سیاسی ـ مدیریتی و فناوری اطلاعاتی و ارتباطی با نگاهی انتقادی، هم سو و درون گفتمانی است، که چه بسا برای زنان پلیس که کنش و واکنش فراوانی با زنان دارند، الهام بخش باشد. این مقاله از نوع مفهومی و مروری است و از طریق فیش‌برداری و مطالعه کتابخانه‌ای تعاریف، تحلیل‌ها و نظریه‌پردازی‌ها درباره وضع زنان ایران بر مبنای شاخص های ترکیبی توسعه انسانی، جنسیتی، توانمندی جنسیتی و شکاف جنسیتی در سال های 1998، 2001، 2003، 2004، 2005 و 2010 میلادی، از منابع و گزارش های علمی استخراج و پرداخته شده است. یافته های این مطالعه نشان می دهد که بر اساس گزارش سازمان ملل در سال2010 ایران در شاخص توسعه انسانی بین 169 کشور رتبه هفتادم را کسب کرده و از سال 1990 تا سال 2010 میلادی در این شاخص سیری صعودی داشته است؛ اما در شاخص شکاف جنسیتی در سال 2010 ایران، در بین 134 کشور رتبه 123 را داراست. همچنین اینکه مسیله جنسیت و توسعه یا نابرابری جنسیتی، در فرآیند توسعه در کلیه جوامع (اعم از شمال و توسعه یافته یا جنوب موسوم به کشورهای در حال توسعه،کم توسعه یا توسعه نایافته) درخور مشاهده است، اما این پدیده، طیفی است که هرچه به سمت کشورهای جنوب یا به اصطلاح در حال توسعه،کم توسعه و توسعه نایافته برویم، نابرابری جنسیتی در عرصه-های آموزشی، اقتصادی، سیاسی، مدیریتی و فناوری اطلاعاتی و ارتباطی از لحاظ شکل وسیع تر و از لحاظ محتوا، عمیق تر می شود.