بررسی عوامل موثر بر اعتماد زنان به پلیس در محله سرآسیاب تهران

زمینه و هدف: پلیس نماد ظاهری اقتدار دولت است و اعتماد عمومی به پلیس یکی از شاخص های مهم مشروعیت نهادهای دولتی است. امروزه پلیس به عنوان یکی از ارکان مهم حکومت وظیفه برقراری نظم و امنیت در جامعه را بر عهده دارد و برای ایفای نقش مهم و حساس خود نیاز به همکاری و مشارکت مردمی داشته و این امر بدون جلب اعتماد تحقق نمی یابد. این پژوهش اعتماد اجتماعی زنان به پلیس و عوامل موثر بر آن را در محله سرآسیاب بررسی می کند. روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه اجرا، پیمایشی است. جامعه پژوهش را زنان محله سرآسیاب تشکیل داده اند و نمونه 135 نفری از آنان با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به وسیله پرسشنامه روا و پایا(آلفای کرونباخ 80%) مورد پرسش قرار گرفته اند. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شدند. یافته ها و نتایج: پژوهش نشان داد 49 درصد از تغییرات اعتماد اجتماعی زنان به پلیس توسط متغیرهای «احساس امنیت»، «پایگاه اقتصادی-اجتماعی» و «کیفیت زندگی» در دو بعد عینی و ذهنی قابل پیش بینی است و سه متغیر «روابط همسایگی»، «احساس تعلق به محله» و «احساس امنیت» مهمترین متغیرهای پیش بینی کننده اند. بنابراین عملکرد پلیس تاثیر زیادی بر اعتماد اجتماعی زنان و احساس امنیت آنها گذاشته و در محلاتی که زنان کمتر امنیت و آسایش خاطر برای زندگی و رفت و آمد دارند، اعتماد به نهادهای کنترلی می تواند برای آنها آرامش خاطری فراهم سازد.