اثربخشی آموزش شادکامی بر کاهش استرس و رفتارهای خودآسیبرسان دختران مقطع متوسطه اول(مورد مطالعه: شهر کاشمر)

زمینه و هدف: خودآسیب رسانی و اقدام به خودکشی از جمله مشکلات روانی اجتماعی هستند که در دوره نوجوانی شیوع بالایی دارند. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش شادکامی بر کاهش استرس و رفتارهای خودآسیب رسان دختران مقطع متوسطه اول در شهر کاشمر بود.روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه اجرا، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری، دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهرستان کاشمر در سال 1395-96 بودند که رفتارهای خودآسیب رسان داشته اند. داده‎ها با کمک پرسشنامه خودآسیب رسانی کلونسکی و گلن(آلفای کرونباخ 0/84) و پرسشنامه استرس و فشار روانی داس(آلفای کرونباخ 0/72)از دو گروه 20 نفری آزمون و کنترل جمع آوری شدند. در این مطالعه، گروه آزمایش 10 جلسه آموزش شادکامی دریافت نمود و در پایان هر دو گروه به پرسشنامه ها پاسخ دادند. داده‎های به دست آمده با استفاده از تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها و نتایج: پژوهش نشان داد آموزش شادکامی بر کاهش استرس و رفتارهای خود آسیب رسان دختران تاثیر معنادار دارد. بنابراین، اجرای صحیح آموزش شادی، می تواند به عنوان یک رویکرد درمانی برای کاهش استرس و رفتارهای خود آسیب رسان در نوجوانان دختر موردتوجه قرار گیرد.