بررسی رابطه بین سبک زندگی و سبک‎های تصمیم‎گیری زنان پلیس شهر تهران

زمینه و هدف: سبک زندگی روش خاص فرد برای بودن، مقابله کردن، کارکردن در جهان پیرامون بوده و از منطق شخصی فرد برای بهترین راه رسیدن به اهداف مطلوب وی حمایت میکند وتصمیم‎گیری مجموعه ای از مراحلی است که به صورت سلسله مراتبی تا حصول نتیجه و ارزشیابی ادامه می‎یابد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک زندگی و سبکهای تصمیم گیری عمومی‎زنان پلیس شهر تهران است. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا، پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش را کارکنان پلیس زن در سال 95 تشکیل دادهاند و حجم نمونه 175 نفر با روش در دسترس تعیین شده است. داده ها با استفاده از پرسشنامه‎های روا و پایای سبک‎های تصمیم‎گیری عمومی(gdms) و سبک زندگی lsq (آلفای کرونباح 86/ 0 و 79/ 0)، جمع آوری و با کمک نرم افزار spss و آزمون ضریب همبستگی چندمتغیره تجزیه وتحلیل شدند. یافته‎ها و نتایج: پژوهش نشان داد که سه سبک تصمیم گیری اجتنابی، آنی و وابستگی به صورت منفی و دو سبک شهودی و عقلانی به صورت مثبت با سبک زندگی زنان پلیس رابطه دارد. زنان پلیس از قدرت تصمیم گیری نسبتاً بالایی در خانواده برخوردارند و اشتغال از جمله منابع مهمی است که بر این امر تاثیرگذار بوده است.