اثرph و قدرت یونی بر کارآیی حذف فسفر از محلول‌ های آبی به وسیله جاذب‌های معدنی اصلاح شده

فسفر (p) عامل اصلی پدیده یوتریفیکاسیون در آب‌های طبیعی در نظر گرفته می‌شود و اخیراً موردتوجه جوامع علمی قرارگرفته است. در این پژوهش، حذف فسفر از محلول‌های آبی با استفاده از جاذب‌های معدنی بنتونیت، کائولینیت، کلسیت و زئولیت اصلاح‌شده با عصاره پوست گردو، عصاره بقایای گندم، کیتوزان، کربوکسی متیل سلولز (cmc) و اسید مالیک بررسی شد. جذب فسفر با استفاده از معادلات هم‌دماهای جذب ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که بیشینه ظرفیت جذب فسفر به‌وسیله جاذب‌های معدنی اصلاح‌شده با کیتوزان بوده است. ظرفیت جذب جاذب‌های اصلاح‌شده بنتونیت-کیتوزان (mg/g 0.35)، کلسیت-کیتوزان (mg/g 2.09)، کائولینیت-کیتوزان (mg/g 0.41) و زئولیت-کیتوزان (mg/g 0.43) در مقایسه با جاذب‌های اصلاح‌نشده بنتونیت (mg/g 0.27)، کلسیت (mg/g 2.04)، کائولینیت (mg/g 0.32) و زئولیت (mg/g 0.36) به ترتیب 129، 102، 128 و 119% افزایش داشت. معادلات لانگمویر و فروندلیچ برای ارزیابی جذب فسفر روی جاذب‌های اصلاح‌شده به کار رفتند. مدل دوگانه (dlm) توانست جذب p توسط جاذب‌های اصلاح‌شده را در دامنه وسیعی از ph در قدرت‌های یونی مختلف پیشگویی کند. پارامترهای ترمودینامیکی نشان دادند که ماهیت جذب فسفر توسط این جاذب‌ها غیر خود به خودی بود.

effect of ph and ionic strength on the removal phosphorus efficiency from aqueous solution using modified mineral adsorbents

phosphorus (p) is considered the leading cause of eutrophication in natural waters and has received considerable attention recently from the scientific community. in this study, p removal from aqueous solutions was investigated using bentonite, kaolinite, calcite, and zeolite mineral adsorbents modified with extract of walnut shell and wheat straw, chitosan, sodium carboxymethyl cellulose (cmc), and malic acid. phosphorus sorption was evaluated using adsorption isotherms equations. modified adsorbents with chitosan obtained the maximum sorption capacity of p. the results showed that p sorption capacity by chitosan-adsorbents (bentonite (0.35 mg/g), calcite (2.09 mg/g), kaolinite (0.41 mg/g) and zeolite (0.43 mg/g)) was improved by ~ 129, 102, 128 and 119%, respectively compared to unmodified adsorbents (bentonite (0.27mg/g), calcite (2.04 mg/g), kaolinite (0.32 mg/g) and zeolite (0.36 mg/g). langmuir and freundlich models were used to simulate the sorption of p on modified adsorbents. the double layer model (dlm) could predict p adsorption by modified adsorbents over a wide ph range and varying ionic strength. thermodynamic parameters showed that the nature of p adsorption by these adsorbents was non-spontaneity nature.