بررسی روند تغییرات کیفیت آب رودخانه زاینده‌رود در دوره‌های خشکسالی و ترسالی

امروزه خشک سالی به عنوان یکی از پدیده‌های محیطی شناخته شده است که تاثیر مهمی بر کیفیت آب دارد. هدف از انجام این تحقیق به دست آوردن رابطه بین وقوع خشک سالی و کیفیت آب در حوزه آبخیز زاینده رود بود. با توجه به تاثیر خشک سالی بر کیفیت منابع آب و همچنین تعیین تیپ آب و بررسی ارتباط آن با عوامل محیطی، در مطالعه حاضر داده‌های حاصل از آنالیز شیمیایی با استفاده از نرم افزار aqqa مورد بررسی و پردازش قرار گرفت. سپس تیپ شیمیایی منابع و همچنین رابطه خشک سالی با کیفیت آب تعیین گردید. منطقه مورد مطالعه رودخانه زاینده‌رود بود که دارای پنج ایستگاه هیدرومتری با دوره آماری مشترک 34 سال می‌باشد. دو ایستگاه قبل از سد و سه ایستگاه بعد از سد تنطیمی واقع شدند. در این دوره آماری با استفاده از شاخص‌های خشک سالی spi و rdi سال‌های خشک و تر از یکدیگر تفکیک شده، سپس حداکثر خشک سالی و ترسالی مشترک در پنج ایستگاه تعین شد و داده‌های کیفیت آب در سال‌های خشک و تر مقایسه گردید. بر‌اساس نتایج به دست آمده، با وقوع خشک سالی‌ها میزان غلظت یون‌ها در منابع آب افزایش یافته و با وقوع تر‌سالی غلظت یون‌ها در آب بهبود یافته است. طوری که در ایستگاه اسکندری یون منیزیم در سال خشک 37٪  افزایش و در ایستگاه پل زمان‌خان یون سولفات در سال خشک 56٪  افزایش یافته است. تیپ آب موجود در هر ایستگاه از نوع سدیم بیکربنات بود که می‌تواند مربوط به عامل زمین شناسی باشد.