تحلیل فراوانی منطقه‌ای جریان حداقل در بخش‌هایی از حوضه آبخیز کارون شمالی در استان چهار محال و بختیاری

خشک سالی هیدرولوژیکی موجب کاهش آب های سطحی و زیرزمینی می شود. هدف از پژوهش حاضر تحلیل فراوانی منطقه ای جریان حداقل در بخش هایی از حوزه آبخیز کارون شمالی در استان چهار محال و بختیاری بود. برای این منظور، از اطلاعات 11 ایستگاه هیدرومتری استفاده شد. تعداد 15 ویژگی مختلف فیزیوگرافی، اقلیمی و هیدرولوژیکی حوضه در برآورد جریان حداقل استفاده شدند. در ابتدا ایستگاه های هیدورمتری با استفاده از روش تجزیه و تحلیل خوشه‏ای به دو گروه همگن تقسیم شدند. سپس با استفاده از روش تجزیه به مولفه‌های اصلی (pca) از بین 15 ویژگی فیزیوگرافی، اقلیمی و هیدرولوژیکی مهم ترین ویژگی ها برای هر منطقه انتخاب شد. در نهایت مدل های برآورد جریان حداقل هر منطقه با استفاده از روش رگرسیون گام به گام در دوره های بازگشت 2، 10، 25 و 50 ساله توسعه یافتند. نتایج نشان داد که ویژگی‏های مساحت حوضه با بار وزنی 0.347، ضریب کشیدگی با بار وزنی 0.398، طول حوضه با بار وزنی 0.326و ضریب گردی با بار وزنی0.326مهم ترین ویژ گی ها در برآورد جریان حداقل بودند. به طورکلی همه مدل های رگرسیونیلگاریتمی در دو منطقه برای تمامی دوره های بازگشت ها با ضریب تعیین بیشتر از 0.96 کارایی مناسبی در برآورد جریان حداقل داشتند.