کارایی جاذب‌های ارزان‌قیمت در حذف رنگزای سافرانین از آب و محیط کشت

امکان آلودگی آب‌های سطحی به رنگ سافرانین و در نتیجه مصرف آن توسط دام‌های نشخوارکننده اجتناب‌ناپذیر می‌باشد، از این‌رو اثر سافرانین به‌عنوان یک آلاینده آبی همراه با جاذب‌های ارزان‌قیمت بر فعالیت‌های تخمیری میکروارگانیسم‌های شکمبه در محیط کشت، بررسی شد. سافرانین (صفر، 5 و ppm 10( همراه با بنتونیت‌سدیم فرآوری شده (بنتوفید) و خاکستر پوست خربزه (صفر، 4 و mg 8) در یک محیط کشت در قالب طرح فاکتوریل 3×2×3 استفاده شد. همچنین اثر این جاذب‌ها در حذف سافرانین اضافه شده به آب در زمان‌های 3 و h 24 انکوباسیون بررسی شدند. بیشترین میزان حذف سافرانین از آب (در غلظت ppm 5) برای بنتونیت‌سدیم و خاکستر پوست خربزه به‌ترتیب برابر با 90 و %80 در زمان h 24 انکوباسیون تعیین شد. با افزایش غلظت رنگ از 5 به ppm 10، کارایی هر دو جاذب در جذب رنگ کاهش یافت. با افزایش سافرانین از صفر به ppm 10 در محیط کشت، پتانسیل تولید گاز، تولید تجمعی گاز در زمان‌های 12، 24 و h 48 انکوباسیون، me، scfa، nel، تولید پروتئین میکروبی و omd در مقایسه با تیمار شاهد کاهش معنی‌داری نشان داد. پتانسیل تولید گاز نیز با افزایش غلظت هر دو جاذب از صفر به چهار درصد، کاهش معنی‌داری نشان داد. مقادیر tvfa و nh3n محیط کشت نیز با افزایش سافرانین از صفر به ppm 5، کاهش معنی‌داری نسبت به تیمار شاهد نشان داد. در مجموع هر دو جاذب، قادر به حذف کارآمد سافرانین از محیط آب بودند، ولی به‌نظر می‌رسد کارایی بنتونیت‌سدیم در حذف رنگ بیشتر از خاکستر باشد.