طراحی مدل ارزیابی نوآوری اجتماعی در سطح سازمان

زمینه و هدف: نوآوری‌های اجتماعی راه‌حل‌های منحصربه‌فردی را برای نیازهای اجتماعی برآورده نشده ارائه می‌کنند و سیاست‌گذاران برای توسعه این‌گونه نوآوری‌ها نیازمند سنجش و ارزشیابی آن‌ها هستند. هدف این پژوهش، ارائه مدل ارزیابی نوآوری‌های اجتماعی در سطح سازمان است. روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی است و در آن از استراتژی پژوهش ترکیبی (کیفی کمی) استفاده شد. در بخش اول از روش پژوهش کیفی فراترکیب به بررسی پژوهش‌های بین سال‌های 2000 تا 2019 و در بخش دوم با نظر خواهی از 12 نفر از خبرگان حوزه نوآوری اجتماعی با استفاده از ارزیابی ضریب نسبی و شاخص روایی محتوا به تبیین مدل پرداخته شد. یافته‌ها: با انتخاب و بررسی عمیق 75 پژوهش، چارچوب اولیه ارائه شد. سپس به‌منظور ارائه مدل ارزیابی نوآوری اجتماعی از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با خبرگان به متناسب‌سازی و بازبینی چارچوب پرداخته شد. مدل نهایی در چهار مقوله زمینه، درون داد، فرایند و برون داد به همراه 16 مفهوم و 56 کد ارائه شد. نتیجه‌گیری: محققان می‌توانند با استفاده از مدل حاضر، الگویی برای تخمین ارزش برون‌دادهای نوآوری اجتماعی بر اساس زمینه، درون‌داد و فرایندهای شکل‌گیری داشته باشند. همچنین این مدل می‌تواند به مدیران سازمان‌ها در ارتقای سطح نوآوری اجتماعی و رفع چالش‌های اجتماعی کمک نماید.

designing a model for assessing social innovation at organization level

context/purpose: social innovations provide unique solutions for unmet social needs and policy makers should measure these needs to develop these kinds of innovation. the present study aimed to provide a framework for assessing social innovations at organization level. methodology: this is an applied research in terms of purpose and was performed in two parts as a mixed research method. accordingly, in the first part, using qualitative metasynthesis research methods, and in the second part, using the survey method and by utilizing from content validity evaluation, explanation of the model was performed. findings: by selecting and evaluating 75 studies initial framework was provided. afterward, in order to revise the framework extracted by metasynthesis according to the organizations in iran, a semistructured interview was used to collect data from experts, and the final model was provided based on 4 dimensions with 16 concepts and 56 codes. conclusion: researchers by the present model can present a pattern to estimate the value of the products of social innovation by using this model based on the context, input and processes of formation.