تحلیل ساختاری اکوسیستم ملی نوآوری: بهره برداری از داده های جهانی برای سیاست گذاری ایرانی

زمینه و هدف: الگوهای سیستم ملی نوآوری عمدتاً به زیست‌بوم نوآوری بی توجه هستند. از این رو نمی‌توانند چرایی رونق یا کسادی نوآوری در بین کشورها را به‌خوبی تبیین کنند. این مقاله به تبیین نقش زیست‌بوم نوآوری در رونق و کسادی نوآوری در چارچوب الگوی اکوسیستم ملی نوآوری می‌پردازد.روش‌شناسی: این پژوهش از نظر نوع استفاده، کاربردی و از نظر هدف، پژوهشی توصیفی است که در آن از داده‌های پنل کشوری (داده‌های 137 کشور جهان در سه سال متوالی)، تکنیک مدل‌سازی معادلات ساختاری و نرم افزار اسمارت پی آل اس استفاده شد.یافته‌ها: تحلیل‌های تجربی نشان داد که مولفه‌های متنوع زیست‌بوم نوآوری در پرورش و رونق نوآوری نقشی اساسی دارند. فناوری اطلاعات، آموزش دانشگاهی، پژوهش دانشگاهی و تعاملات نوآورانه مولفه‌های پایه اکوسیستم ملی نوآوری هستند. کمیت، کیفیت و ظرفیت این مولفه‌ها، میزان خلاقیت، ظرفیت باروی، میزان پویایی و سطح چالاکی اکوسیستم ملی نوآوری را تعیین می‌کنند. کمیت و کیفیت کارآفرینی، میزان دسترسی به اعتبارات مالی، کمیت و کیفیت زیرساخت‌های فیزیکی و میزان سرمایه‌گذاری‌های مالی و فیزیکی توسط کارآفرینان، دولت و بنگاه‌ها به پرورش، رونق و گسترش نوآوری کمک می‌کنند. این مولفه‌ها علاوه بر تولید دانش در داخل زیست‌بوم و جذب دانش از خارج زیست بوم، به تجاری‌سازی دانش جدید کمک می‌کنند. نفوذ و اشاعه دانش در زیست‌بوم و پایداری اکولوژیک از پیامدهای اصلی اکوسیستم ملی نوآوری هستند.نتیجه‌گیری: دولت برای پرورش اکوسیستم ملی نوآوری در ایران و رونق بخشیدن به میزان خلاقیت و نوآوری ابتدا باید مولفه‌های زیست‌بوم نوآوری (مانند محیط یادگیری، سیاسی، حقوقی و کسب و کار) را اصلاح کند.

Structural Analysis of the National Innovation Ecosystem: Utilizing Global Data for Iranian Policy Making

The purpose of this paper is to provide a model for analyzing the structural relationship between the components of the national innovation ecosystem. For this purpose, crosssectional data from 137 countries, structural equation modeling technique with partial least squares method and PLS software have been used. Hence, it is a quantitative applied research conducted with a descriptive (correlation) approach. Experimental analysis shows that the diverse components of the innovation ecosystem play an essential role in fostering innovation. Information technology, university education, academic research, and innovative interactions are key components of the national innovation ecosystem. The quantity, quality and capacity of these components determine the degree of creativity, productivity, dynamics and agility level of the innovation ecosystem. The quantity and quality of entrepreneurship, the amount of access to finance, the quantity and quality of physical infrastructure, and the amount of financial and physical investment provided by entrepreneurs, government and firms help foster, grow and expand innovation. This component, in addition to generating knowledge within the ecosystem and absorbing knowledge from the outside, helps to commercialize new knowledge. The diffusion and dissemination of knowledge in ecosystems and ecological sustainability are key outputs of the national innovation ecosystem. Based on these results, the paper proposes six strategies for building a national innovation ecosystem in Iran.