بهبود رفتارهای کاری نوآورانه کارکنان با بهره گیری از انعطاف پذیری منابع انسانی و سرمایه روانشناختی سازمان

زمینه و هدف: نوآوری از جمله پیش‌نیازهای اساسی بهره‌وری پایداری در سازمان است. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر انعطاف‌پذیری منابع انسانی بر رفتارهای کاری نوآورانه با نقش میانجی سرمایه روانشناختی می‌پردازد. روش‌شناسی: این پژوهش کاربردی و توصیفی از نوع همبستگی است. ابزار گردآوری داده‌ها  پرسشنامه بوده است. نمونه آماری این تحقیق 105 نفر از مدیران و کارشناسان پارک علم و فناوری استان سمنان است. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری و نرم‌افزارهای spss و smart pls انجام شده است. یافته‌ها: بین انعطاف‌پذیری و رفتارهای کاری نوآورانه ارتباط مثبت و معنادار ضعیفی وجود داشته است. همچنین بین انعطاف‌پذیری با سرمایه روانشناختی و همچینن سرمایه روانشناختی با رفتارهای کاری نوآورانه ارتباط مثبت و معناداری مشاهده شد. افزون بر این سرمایه روانشناختی بین انعطاف‌پذیری و رفتارهای کاری نوآورانه توانست نقش میانجی‌گری ایفا کند. نتیجه‌گیری: توسعه سرمایه روانشناختی کارکنان می‌تواند زمینه مناسبی برای ارتقای انعطاف‌پذیری منابع انسانی فراهم سازد و در نتیجه با توسعه قابلیت‌های منابع انسانی توانایی و تمایل برای رفتارهای کاری نوآورانه را ارتقا دهد.