شناسایی و ارزیابی مشکلات سیستماتیک در نظام ملی نوآوری کشور ایران.

زمینه و هدف: بهسازی نظام نوآوری کشور می‌تواند توسعه و پیشرفت کشور را تسهیل و تسریع کند. از این رو این پژوهش به شناسایی مشکلات و شکاف های موجود در نظام ملی نوآوری و ارائه پیشنهادهای کاربردی برای رفع آنها می‌پردازد. روش شناسی: پژوهش حاضر پژوهشی کاربردی و توصیفی پیمایشی است. گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر مبتنی بر روش های میدانی، پیمایشی و کتابخانه ای است. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای محقق‌ساخته بوده است. جامعه آماری پژوهش مدیران ارشد بخش تحقیق و توسعۀ شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بوده است که 214 نفر آنها به عنوان نمونه آماری مورد نظرسنجی قرار گرفته‌اند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز از روش تحلیل عاملی سلسله‌مراتبی استفاده شده است. یافته ها: بر اساس خروجی تحلیل عاملی مرتبه اول 16 عامل شناسایی شد که با در نظر گرفتن 4 عامل موثر دیگرِ سرمایه گذاری مخاطره آمیز، شدت نوآوری، شدت تحقیق و توسعه و نسبت کارکنان دانشی، تعداد این عوامل به 20 مورد ارتقاء یافت. سپس عوامل مستخرجه متناسب با حوزه های مورد بررسی در فرایند تحلیل عاملی مرتبه دوم مورد ارزیابی قرار گرفت. نتیجه گیری: مرتفع نمودن شکاف های موجود در نظام ملی نوآوری کشور، نیازمند ارتقاء منابع دانش فناورانه، توسعه ی آزادی در نوآوری و همچنین ایجاد زمینه هایی در خصوص کاهش ریسک و افزایش جذابیت برای سرمایه گذاران به منظور سرمایه گذاری بر روی نوآوری های فناورانه است.