تاثیر پرایمینگ و فرسودگی بر روی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی بذر لوبیا رقم صدری phaseolus vulgaris(l)

به منظور بررسی اثر پرایمینگ و فرسودگی (پیری تسریع شده) بر روی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه لوبیا آزمایشی، بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1400 انجام شد. تیمارها شامل فرسودگی (شاهد و دو سطح 88 و 78 درصد جوانه‌زنی) و پرایمینگ (شاهد، هیدرو پرایمینگ، پرایمینگ با جیبرلین (20 میلی‌گرم بر لیتر) و اسید سالیسیلیک (100 میلی‌گرم بر لیتر)) بود. در این آزمایش جهت بررسی اثر پتانسیل آب بر روند جذب آب به وسیله بذر لوبیا از آب مقطر به عنوان آب با پتانسیل صفر استفاده شد. اندازه‌گیری وزن بذرهای تیمارشده هر 15 دقیقه، 45 دقیقه، 1:30 دقیقه و... به مدت 24 ساعت در دمای 25 درجه‌ی سانتی‌گراد ادامه یافت. نتایج نشان داد که بیش‌ترین میانگین مدت زمان جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی،ضریب جوانه‌زنی، شاخص وزنی بنیه گیاهچه، شاخص طولی بنیه گیاهچه و طول گیاهچه از تیمار پرایمینگ با جیبرلین و بدون فرسوده حاصل گردید. فرسودگی موجب کاهش میزان ذخایر فیتین و جذب آب شد، ولی انواع پرایمینگ صفات اندازه‎گیری شده را افزایش داد. همچنین، فرسودگی باعث افزایش سرعت جوانه‌زنی روزانه و ضریب آلومتری شد. در کل، استفاده از پیش تیمار جیبرلین موجب تقویت فیزیولوژیکی بذرهای ضعیف لوبیا شد و از این تیمار می‌توان جهت افزایش بنیه بذرهای ضعیف استفاده کرد.