بررسی اثر پرایمینگ و تنش شوری بر جوانه‌زنی بذر کنجد ).l indica (sesamum

به منظور بررسی تاثیر پرایمینگ و تنش شوری بر جوانه‌زنی بذر کنجد indica l.) (sesamum، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. فاکتور‌های آزمایش شامل تنش شوری در چهار سطح (0، 3-، 6-، 9- و 12- دسی زیمنس بر متر)، و پیش تیمار سیتوکینین در دو سطح (شاهد، و میلی مولار) و هورمون اکسین در سه سطح (شاهد، و میلی مولار) بود. نتایج جدول تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمار پرایم بر جوانه‌زنی کل، وزن-خشک گیاهچه و شاخص طولی بنیه بذر در سطح یک درصد معنی‌دار و بر محتوای رطوبت نسبی در سطح یک درصد غیر معنی‌دار است. اثر سطوح شوری بر همه صفات مورد ارزیابی معنی دار بود. نتایج نشان داد که بیش‌ترین درصد جوانه‌زنی کل مربوط به شاهد (20) بود. کم‌ترین این صفت نیز مربوط به شاهد تحت تنش شوری با غلظت 12- دسی زیمنس بر متر و نیز سیتوکینین میلی‌مولار تحت تنش شوری 12- دسی زیمنس بر متر (14.5) بود که البته از لحاظ آماری با تیمار شاهد تحت تنش شوری 9 دسی زیمنس بر متر اختلاف معنی‌داری نداشتند. بیش‌ترین بنیه بذر (11.90) مربوط به تیمار اکسین میلی مولار توام با شوری 0 و کم‌ترین مربوط به تیمار شوری 12- دسی زیمنس بر متر (1.190) بود. بطور کلی می‌توان با کاربرد اکسین درصد و میزان جوانه‌زنی بذر کنجد را در شرایط تنش شوری تا 6- دسی زیمنس بر متر بهبود بخشید.