تحلیل روایی داستان گوشواره نوشته هوشنگ مرادی کرمانی براساس نظریه گریماس

داستان «گوشواره» نوشته ی هوشنگ مرادی کرمانی، داستان نویس معاصر است که بیشتر آثار او در زمینه ادبیات کودک و نوجوان است. گوشواره داستان زندگی دختری است که در کودکی پدر و مادرش را از دست می دهد و به همراه مادربزرگ و عمویش زندگی می کند. شرایط و اوضاع نابسامان اجتماعی او سبب شده است تا همواره حقیقت زندگیش را از دوستانش پنهان کند و برای مرفه نشان دادن خانواده اش، سختی های زیادی را متحمل شود. پژوهش حاضر در پی آن است تا این داستان را براساس نظریه گریماس مورد تحلیل روایی قرار دهد. گریماس اساس یک کار را بر تقابلهای دوگانه می داند و الگوی کنشی را براساس نقش های مربوط به هر روایت مطرح می کند که هر شخصیت براساس آن و با توجه به کنشی که انجام می دهد جایگاه خود را می یابد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که این داستان کاملا منطبق با نظریه گریماس است.