چهره میر سید علی همدانی در مکتوبات بازمانده از وی

امیر سیدعلی ‌بن شهاب مشهور به سیدعلی و میرسیدعلی، عارف، شاعر، نویسنده و از مشایخ و خلفای سلسله کبرویه و از پیروان طریق شیخ نجم‌الدین کبری در قرن هشتم است. او در 12 رجب سال 714 قمری در همدان متولد شد و در 6 ذی‌الحجه 786 قمری در سن 73 سالگی هنگام مراجعت از کشمیر و عزیمت به ترکستان در پاخلی (پکلی) در کافرستان (نورستان کنونی) درگذشت. وی سفرهای خود را در حدود سال 733 ق. در سن 20 سالگی آغاز کرد و تا سال 753 ق. یعنی 21 سال بعد، ادامه داد. بیشتر زندگی میر سید علی همدانی به سفرهای طولانی گذشت. تبلیغ و ترویج اسلام از وظایفی بود که همدانی در سفرهای خود به آنها توجه داشت. نقل کرده‌اند که او سه بار دنیا را سیر کرد. میر سید علی از سیاحان بزرگ جهان اسلام و از واسطه‌های انتقال فرهنگ ایرانی و زبان فارسی به شبه قاره‌ هند بود. آثار متعددی از میر سید علی همدانی در نثر و شعر فارسی و عربی به جای مانده که در باب موضوعات گوناگون عرفانی، اعتقادی و ادبی نگاشته شده است. وی در ادب فارسی و تازی هر دو دست داشت اما بیشتر آثار وی به زبان فارسی است. یکی از آثار به جای مانده از میر سید علی همدانی مجموعه مکتوباتی است که وی به مناسبتهای مختلف به دوستان و خویشان و بزرگان عصر خود می نوشته است. سعی نگارنده در این مقاله بر آن است که به بررسی شیوه‌ نگارش نامه های وی و ویژگی های خاص آنها بپردازد و چهره میر سید علی همدانی را با توجه به متن نوزده مکتوب بازمانده از وی ترسیم کند.