اشعار پنجابی،سرایکی و پوربی نصیر گولروی وبر رسی شعری وی

شعر نصیر گولروی،شعری دل نواز و خوش آھنگ است۔ بیت ھای او دارای مضامین اخلاقی و عرفانی است،او بر زبان عربی، فارسی،اردو و پنجابی تسلطِ زیادی داشت،برای این کہ با زبان آوری کامل وآوردن مثال ھای مناسب،بیت ھای خود را بہ مضامین دل انگیز آراستہ است۔پیر نصیرالدین نصیر گولروی یکی از شاعران بزرگ در عصرخویش و از بزرگ ترین شاعران پنجابی گوی بود۔او هم غزل سرای است و هم شاعر زهد واخلاق و تصوف۔زیرا او از اولادِ شیخ عبدالقادر گیلانی بود،علم ومعارف از وراثت وی است۔به همین سبب کاربرد اصطلاحات علوم دینی و غلبهٔ روحیهٔ مذهبی،اشارات و تلمیحات قرآنی و دینی درشعرش فراوان است۔بل که هیچ شاعری نیست که از الفاظ و مفاهیم قرآن کریم و قصص آن و احادیث نبوی در شعر خود به اندازهٔ وی به فور استفاده نکرده باشد۔شعر او وقف بر بیان توحید و تحقیق و معارف الٰهی و پند واندرز است۔و این شیوه وی مطابقت بازاهد و عابد و پیر طریقت بودن وی دارد۔وی در بیان این مفاهیم آهنگی صادقانه دارد و در بیان انتقاد ها لحنی تند و بی پروا و صریح دارد چون هد فش بیان و تعلیم معارف الٰهی و بر انگیختن انسان ها به سیر وسلوک طریقت است۔