the effect of the mixed empathy and anger management intervention on loneliness, emotional autonomy and responsiveness to stress in divorce students

The aim of this study was to investigate the effect of the mixed empathy and anger management intervention on loneliness, emotional autonomy and responsiveness to stress in divorce students. to this end, the present study used a quasi-experimental pretest posttest control group design. the statistical population of the study included all guidance school students who were studying in schools in district 1 of bandar abbas in 2021. the study sample consisted of 30 guidance school divorce students who were selected through available sampling from all students and randomly assigned to two groups of 15 (15 students in control group and 15 in experimental group). data were collected using russell, pilva and cortona (1980) loneliness questionnaire, etseinberg and silverberg (1986) emotional autonomy questionnaire, and kuh et al. (2001) stress response questionnaire. data analysis was performed at descriptive (including demographic tables and graphs) and inferential (analysis of covariance) levels. the results showed that the mixed empathy and anger management intervention was effective and reduced the loneliness of divorced students (p <0.05). moreover, it was shown that there was no significant effect of the mixed empathy and anger management intervention on emotional autonomy and its dimensions (nondependency, individuation and deidealization- parents as people) in divorce students (p <0.05). the results also indicated that the intervention was effective on responsiveness to stress and its dimensions (anger-aggression, tension, frustration, depression, somatization-fatigue) in divorce students. therefore, the mixed empathy and anger management intervention can be used to positively affect the life dimensions of divorce students.

بررسی نقش مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم در احساس تنهایی، استقلال عاطفی و واکنش پذیری به استرس دانش آموزان طلاق

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم در احساس تنهایی، استقلال عاطفی و واکنش پذیری به استرس دانش آموزان طلاق بود. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع راهنمایی بود که تعداد 30 نفر به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه 15 نفره (گروه کنترل15 نفر و گروه آزمایش 15 نفر) گمارده شدند. جمع not;آوری داده not;ها بر اساس پرسشنامه احساس تنهایی راسل، پیلوا و کورتونا (1980)، پرسشنامه استقلال عاطفی اتسنبرگ و سیلوربرگ (1986) و پرسشنامه واکنش پذیری یا پاسخ به استرس کوه و همکاران (2001) انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها به not;دست آمده از طریق نرم not;افزار SPSS در دو بخش توصیفی شامل (جداول و نمودار اطلاعات جمعیت شناختی) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. نتایج تحقیق نشان داد که که مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم موثر بوده و موجب کاهش احساس تنهایی دانش آموزان طلاق شده است(05/0>P). نتایج دیگر بیانگر عدم تاثیر معنادار مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم بر همدلی استقلال عاطفی و ابعاد آن (عدم وابستگی، فردیت، غیر ایده آل بودن والدین) در دانش آموزان طلاق بود(05/0>P). نتایج همچنین بیانگر این بود که مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم در واکنش پذیری به استرس و ابعاد آن (خشمپرخاشگری، تنش، ناکامی، افسردگی، خستگیجسمانی کردن) در دانش آموزان طلاق موثر بوده است. بنابراین می توان از مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم جهت تاثیرگذاری مطلوب بر زندگی دانش آموزان طلاق استفاده بهینه نمود