the comparison of effectiveness of emotion-focused couple therapy and mindfulness-based stress reduction program on covert relational aggression of couples

The purpose of this study was comparison of effectiveness of emotion-focused couple therapy and mindfulness-based stress reduction program on covert relational aggression of couples. this quasi-experimental study was conducted with a pretest-posttest control group design with a two-month follow-up. the statistical population of this study included all the couples referring to counseling and psychological services in shiraz city in 2020 (m=90). from the target population, 60 couples were selecte by random sampling as the study sample and randomly assinged into two experimental groups (10 couples in each group) and a control group (10 couples). the experimental group underwent emotion-focused couple therapy (nine 90-minutes sessions) and mindfulness-based stress reduction program (nine 90-minutes sessions), but the control group received no training and remained in the waiting list. to collect data, couples' relational aggression and victimization scale (cravis) of nelson and carroll (2006) was used. data analysis was performed using spss-24 software at the descriptive and inferential (analysis of variance with repeated measures and bonferroni) levels. the results of the study indicated that both types of treatment in post-test and follow up had a significant effect on covert relational aggression of couples (p<0.05). also, emotion-focused couple therapy had stronger effects in improvement of covert relational aggression of couples (p<0.05). based on the results of this study, it can be said that emotion-focused couple therapy and mindfulness-based stress reduction program can be used as a treatment for the purpose of improvement of covert relational aggression of couples in therapeutic settings.

مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی هیجان‌مدار و ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر پرخاشگری ارتباطی پنهان زوجین

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار و ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر پرخاشگری ارتباطی پنهان زوجین بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. در این پژوهش جامعه آماری کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی شهر شیراز در سال 14001399 بودند و با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده تعداد 30 زوج از آنان انتخاب و در سه گروه جایگزین شدند. گروه‌های آزمایش تحت زوج درمانی هیجان مدار(9 جلسه 90 دقیقه‌ای) و ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس(9 جلسه 90 دقیقه‌ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله ای دریافت نکردند و در لیست انتظار باقی ماندند. از مقیاس پرخاشگری ارتباطی پنهان(CRAS) نلسون و کارول(2006) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه ‌و تحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه 24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد هر دو درمان مذکور در مرحله پس‌آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر پرخاشگری ارتباطی پنهان زوجین اعمال کردند(05/0>P). افزون بر این نتایج نشان دهنده آن بود که زوج درمانی هیجان مدار در کاهش پرخاشگری ارتباطی پنهان مؤثرتر بود(05/0>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می توان گفت که زوج درمانی هیجان مدار و ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس می توانند به عنوان یک شیوه درمانی برای کاهش پرخاشگری ارتباطی پنهان زوجین در مراکز درمانی به کار برده شوند.