comparing the effect of virtual and face-to-face education on learning motivation and procrastination in elementary school students during the coronavirus pandemic (covid-19)

In the current situation, due to the spread of the coronavirus, the use of virtual education has expanded. the aim of this study is to compare the learning motivation and academic procrastination of students with face-to-face and virtual education in an applied and quasi-experimental method. the study population is all primary school students in somehsara, city, iran in the first half of the academic year 1300-1400, from which 30 girls and 30 boys are selected by purposive sampling from rural areas. data are collected through david tuckman (2001), academic procrastination questionnaire and power, china and objective learning motivation (2005). the results of analysis of covariance with spss-26 software show that the mean of both face-to-face and virtual groups in the pretest is equal. however, post-test type of training on learning motivation (f = 54.24) and procrastination (f = 42.44) is significant at the error level of less than 0.01. however, gender as a second independent variable and in interaction with the independent variable of education has no effect on academic motivation and academic procrastination. based on these results, it can be said that although the use of virtual education is inevitable, but its long-term use reduces academic motivation and increases the procrastination of elementary school students.

مقایسه تاثیر آموزش مجازی و حضوری بر انگیزه یادگیری و اهمالکاری دانش آموزان دوره ابتدایی در دوره شیوع ویروس کرونا

در شرایط حاضر به دلیل شیوع ویروس کرونا استفاده از آموزش مجازی گسترش یافته است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه انگیزه یادگیری و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان در آموزش حضوری و مجازی به روش کاربردی و شبه آزمایشی تنظیم شده است. جامعه پژوهش کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان صومعه سرا در نیم سال اول سال تحصیلی 14001399 بودند که از میان آنها 30 نفر دختر و 30 نفر پسر به روش نمونه گیری هدفمند از مناطق روستایی انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه های اهمال کاری تحصیلی دیوید تاکمن (2001) و انگیزه یادگیری توان ، چین و شی(2005) جمع آوری شد. نتایج تحلیل کواریانس با نرم افزار spss26 نشان داد میانگین دو گروه حضوری و مجازی در پیش آزمون برابر بود. امادر پس آزمون نوع آموزش بر انگیزه یادگیری(24/54=F) و اهمال کاری(44/42=F) در سطح خطای کمتر از 01/0 معنی دار بود. امّا جنسیت نه به عنوان متغیر مستقل دوم و نه در تعامل با متغیر مستقل آموزش تاثیری بر انگیزه تحصیلی و اهمال کاری تحصیلی نداشت. بر اساس این نتایج می توان گفت هر چند استفاده از آموزش مجازی اجتناب ناپذیر است اما استفاده بلند مدت از آن باعث کاهش انگیزه تحصیلی و افزایش اهمالکاری دانش آموزان دوره ابتدایی می شود.