Review of the Systemic Concept of Intellectual Capital and Determining Its Practical Implications in Education

Intellectual capital has been used as a formal, acquired and citation source in order to create spiritual assets, expertise and experience to create and develop knowledge. intellectual capital is the knowledge available in organizations, which includes three types of the human capital including knowledge, skills and talent, the structural level including the database, organizational process and technology, and relational capital including organization’s relationship with customers. education is a place that plays an important role in the development of schools and training of staff and students, and is the most important place for value creation in various human, structural and relational fields. indeed, education plays an important role in strategy and creating intellectual backgrounds and creating a specific input of people, structure and frameworks and connections that exist in the structure of this sector will increase the use of creativity and innovation in education. due to the growing importance of intellectual capital and systemic model, management of this issue has become one of the routine concerns of all organizations, especially education. in this article, the concept of intellectual capital is examined and its practical implications in education are discussed.

مروری بر مفهوم سیستمی سرمایه فکری و تعیین دلالت های کاربردی آن در آموزش و پرورش

سرمایه فکری به عنوان یک منبع رسمی، اکتسابی و استنادی در راستای خلق دارایی های معنوی، تخصص و تجربه برای ایجاد و توسعه دانش استفاده شده است. سرمایه فکری، دانش موجود در سازمان ها است که در دو سطح فردی که شامل دانش، مهارت و استعداد است و سطح ساختاری شامل پایگاه داده، فرایند سازمانی و فناوری را شامل می شود. آموزش و پرورش به عنوان جایگاهی که نقش مهمی در توسعه مدارس و تربیت کارکنان و دانش آموزان را بر عهده دارد و مهمترین مکان برای ارزش آفرینی در زمینه های مختلف انسانی، ساختاری و رابطه ای است. بی تردید آموزش و پرورش نقش مهمی در راهبرد و ایجاد زمینه های فکری و ایجاد یک ورودی مشخص از افراد، ساختار و چارچوب ها و ارتباطاتی که در ساختار این بخش وجود دارد باعث افزایش استفاده از خلاقیت و نوآوردی در عرصه آموزش و پرورش خواهد بود. با توجه به اهمیت روز افزون سرمایه فکری و مدل سیستمی، مدیریت این مسئله به یکی از دغدغه های روزمره تمامی سازمان ها بخصوص آموزش و پرورش مبدل گردیده است. در این مقاله مفهوم سرمایه فکری مورد بررسی قرار گرفته است و دلالت های کاربردی آن در آموزش و پرورش مورد بحث قرار گرفته است.