a causal model of parents’ personality traits and academic performance with the mediating role of academic buoyancy

This study aimed to present a relationship model between parenting styles and parental personality traits and academic performance with the mediating role of academic buoyancy in high school students. the study was a descriptive correlation and its statistical population included all male and female high school students in fasa in the academic year of 2018-19 and their parents, among whom using a multi-stage cluster random sampling method. a total of 493 students (248 boys and 245 girls) were selected and the data were collected using neo_ffi five personality factor scale, academic performance scale, and academic buoyancy scale. findings from structural equation modeling showed that academic buoyancy mediates the relationship between personality traits and academic performance. the study model predicted 46% of the variance changes in the criterion variable. examining the fit of the model through the fit indices showed a suitable and acceptable fit of the model.

روان شناسی مثبت و قرآن: مطالعه تطبیقی سازه های امید، تاب آوری و بخشش

امید، تاب آوری و بخشش از جمله موضوعاتی هستند که در روانشناسی و دین مورد توجه قرار گرفته اند. همه ادیان اخلاق محور، با ترسیم آینده ای روشن و توصیه های اخلاقی در صدد ایجاد و تقویت امید، تاب آوری و بخشش در انسان ها بوده اند. در این مقاله تلاش بر آن بوده است تا وجوه اشتراک و افتراق این سازه ها از منظر قرآن و روانشناسی مثبت مورد بررسی قرار گیرد. از اینرو با استفاده از منابع و مداخل کتابخانه ای و با روش توصیفیتحلیلی، گزاره های حاصل از آیات قرآن در موضوع امید، تاب آوری و بخشش بررسی شده است. شناسایی مبانی، آثار و پیامدهای این سازه ها و نیز راهکارهای ارائه شده در جهت ایجاد و افزایش این خصلت ها از دیدگاه روانشناسی مثبت و قرآن از جمله اهداف این مقاله بوده است. از مهمترین یافته های تحقیق این است که مبنای این ویژگی ها در قرآن، باور به خدا، قیامت و فطرت کمال خواهی انسان بوده و در روانشناسی مثبت، مادی گرایی، معناگرایی و عموما مسائل این جهانی و فردمحور است. دستیابی به کمال مطلوب به عنوان هدف هر دو دیدگاه، در قرآن رسیدن به قرب الهی و مقام خلافت الهی و در روانشناسی مثبت، موفقیت در زندگی و برخورداری از هیجانات مثبت است. بنظر میرسد وقتی انسان از فقدان معنا در زندگی رنج میبرد و امور زندگی مادی او را ارضا نمیکند فقط اعتقاد به مبدأ هستی و امید به رحمت بی انتهای او و لقای پروردگار میتواند آرامبخش روح و روان او باشد.