بررسی فرایند گفتمانی شوشی در داستان جهان ‌های فرا واقعی 1q84 اثر هاروکی موراکامی

داستان 1q84 یکی از داستاهای برجستۀ ادبیات معاصر اثر نویسنده مشهور ژاپنی، هاروکی موراکامی، است که در میان آثار ادبی جهان توانسته است جایگاه ویژه ای به دست بیاورد. سبک نگارش این داستان روایتی است از دو جهان موازی؛ یکی جهان حال حاضر و دیگری گذر از زمان حال و رفتن به سال 1834 . در این مقاله بر‌آنیم تا گذر از نظام کنشی به شوشی داستان «1q84» و تولید معنا در بافت گفتمانی داستان را که عمدتاً بر اساس نظام عاطفی و احساسی است بررسی نماییم. جستار پیش‌رو پژوهشی است مبتنی بر روش توصیفی که به تحلیل گفتمان شوشی در روایت داستانی 1q84 اثر هاروکی موراکامی که رمانی فرا‌واقع‌گرایانه از دو جهان موازی است می‌پردازد. مقاله در چهارچوبی نشانه معنایی با بهره جستن از الگوی شوشی گفتمان، تحلیل موضوع را فرا روی خواننده می‌نهد و ضمن تحلیل برش‌هایی از داستان، زیرساخت‌های حسی ادراکی و عاطفی را که سبب کنش‌های مختلف در داستان می‌شود، در چهارچوب مورد نظر تحلیل می‌نماید. مقاله چنین نتیجه می‌گیرد که در گفتمان شوشی تولید معنا در بافت داستان عمدتاً بر اساس نظام احساسی ادراکی و نظام عاطفی دو شخصیت اصلی داستان یعنی «آئومامه» و «تنگو» صورت می‌پذیرد و نظام گفتمانی این داستان تنها مبتنی بر کنش کنشگران نیست بلکه معنای متن با توجه به ابعاد گوناگون رابطۀ شوشگران با عناصر پیرامون متن نیز شکل می‌گیرد. احساس و ادراک به عنوان دو زیر مجموعۀ اصلی از گفتمان شوشی، بیشترین سهم را در خلق معنای متن در این داستان داشته است. تنگو و آئومامه از مرز یک کنشگر عبور نموده و بسیاری از رفتار و اعمال آنان در حیطۀ گفتمان شوشی جای می‌گیرد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که نظام گفتمانی این داستان تنها مبتنی بر کنش کنشگران نیست و معنای متن با توجه به ابعاد گوناگون رابطۀ شوشگران با عناصر پیرامون متن شکل گرفته است.

a study of the shushi discourse process in the story of the surreal worlds 1q84 by haruki murakami

in this article, we try to examine the transition from the action system to the story of 1q84 and the production of meaning in the discourse context of the story, which is mainly based on the emotional system. the essay is a descriptive method based on a descriptive method that analyzes shushi discourse in the 1q84 narrative of haruki murakami, a surrealist novel of two parallel worlds. the article in a semantic-semantic framework, using the shushi model of discourse, analyzes the subject and while analyzing parts of the story, analyzes the sensory-perceptual and emotional infrastructures that cause different actions in the story. the article concludes that in shushi discourse, the production of meaning in the context of the story is mainly based on the emotional-perceptual system and the emotional system of the two main characters of the story, namely aomameh and tango. the text is also formed according to the various dimensions of the relationship of the shushgars with the elements around the text. emotion and perception as the two main subsets of shushi discourse have had the greatest contribution in creating the meaning of the text in this story. tango and ayomama cross the border of an actor, and many of their behaviors and actions fall within the realm of shushi discourse.