شکل‌گیری شخصیت‌ها و وجوه تعاملی آن‌ها در رمان «عادت می‌کنیم»

موضوع رمان عادت می‌کنیم مسائل خانوادگی و روابط انسان‌هاست که در قالب انواع تعامل اجتماعی بینافردی شکل گرفته‌ است. در این رمان، در بسیاری از موارد نمی‌توان با سطح ظاهری توصیف‌ها، نوع و وجوه تعامل شخصیت‌ها را که از عوامل اصلی شکل‌گیری روایت محسوب می‌شود، درک‌ کرد. بر همین اساس، به‌قصد ابهام‌گشایی از وجوه و سطوح تعامل، به‌ویژه ابراز سلطه، روابط شخصیت‌های رمان از منظر روان‌شناختی و با تکیه بر نظریۀ شخصیت آدلر بررسی شده‌ است. نتیجه نشان ‌می‌دهد که از میان مولفه‏های این نظریه‏، علاقۀ اجتماعی، سبک زندگی، خودِ خلّاق و عقدۀ حقارت در گفتار و رفتار شخصیت‏های رمان نمودی آشکار دارد، برتری‏جویی بسیار کم‌رنگ است، غایت‏نگری تخیلی اصلاً مشاهده ‌نمی‌شود و شخصیت‌های رمان در تیپ‏های «تکیه‌دهنده گیرنده»، «سودمند اجتماعی» و «سلطه‌جو حکم‌فرما» جای ‌می‌گیرند. قهرمان داستان و بیشتر نقش‌آفرینان شخصیتی «تکیه‌دهنده گیرنده» دارند؛ هرچند که برخی از آن‌ها نهایتاً به تیپ «سودمند اجتماعی» می‌رسند. مصداق بارز تیپ «سودمند اجتماعی» سهراب زرجو و تنها شخصیت «سلطه‌جو حکم فرما» ماه‌منیر است. شخصیت آیه هم در هیچ‌یک از تیپ‌ها نمی‌گنجد. با این حساب، نوع «اجتناب‌گر» تنها تیپ شخصیتی است که در رمان دیده ‌نمی‌شود.

The formation of characters and their interactive aspects in the novel We get used to

The subject of the novel We Get Used to It is about family issues and human relationships, which is shaped in the form of various interpersonal social interactions. In this novel, in many cases, it is not possible to understand the type and aspects of the characters’ interaction with the appearance of the descriptions, which are the main factors in the formation of the narrative. Accordingly, in order to obscure the aspects and levels of interaction, especially the expression of dominance, the relationships of the novel’s characters have been examined from a psychological perspective based on Adler’s theory of personality. The result shows that among the components of this theory, social interest, lifestyle, selfcreation and inferiority complex are evident in the speech and behavior of the novel’s characters. Supremacy is very low, imaginative teleology is not observed at all, and the characters of the novel fall into the types of relierrelied, socially beneficial and domineeringruling. The protagonist and most of the actors have a “relierrelied” personality; however, some of them eventually reach the socially beneficial type. A clear example of the socially beneficial brigade is Sohrab Zarjoo and the only domineeringruling figure is Mahmonir. The character of the Ayeh does not fit into any of the types. On this account, the avoidant type is the only character type not found in the novel.