هویت ممدوح در روایت‌های مدحی فرخی سیستانی: تکین‌نمایی و اصل برگزیدگی

قصیده، قالب اصلی ادبیات مدحی، یکی از رایج‌ترین ابزار تبلیغاتی و ایدئولوژیک دستگاه قدرت در جهان کلاسیک فارسی بوده است. در ادبیات فارسی قدیم، قصیدۀ مدحی در چارچوب یک روایت منظوم سعی می‌کند به پشتوانۀ گفتمان/ اندیشۀ سیاسی ایران‌شهری که اقتدار و مشروعیت شاه را با وجهی کاریزماتیک یا فرّه‌مند بازنمایی می‌کند، وی را جانشین خدا اعلام کند و هویتِ سوژۀ «شاه ممدوح» را همسو با اقتدار مفروض چونان امری تکین و خدای‌گونه بنمایاند. در این نوشتار، به قصد تبیین کارکرد ایدئولوژیک قصیدۀ مدحی، چگونگی بازنمایی هویت شاه ممدوح در مقام موجودی «ابرانسان» با تکیه بر نشانه‌شناسی سبک زندگی وی سلیقه و مصرف در قصاید فرخی‌سیستانی دلالت‌یابی و تفسیر شده است. نتیجۀ تحقیق نشان می‌دهد راوی قصاید فرخی در روایت‌های منظوم مدحی خود، سبک زندگی شاه ممدوح و طبقۀ نیابتی وی را به‌صورت سه نوع سرمایۀ «بدنی»، «تملیکی» و «نهادینه‌شدۀ اجتماعی فرهنگی» و در دو سطح، مصرف «مستقیم» و «نیابتی» بازنمایی می‌کند. برایند این بازنمایی شکل‌گیری هویت سوژۀ شاه ممدوح در سه سطح تکین‌نماییِ «بی‌عیبی نامیرایی»، «دارندگی ناتمامی» و «عدالت انضباط» است. موارد مذکور در مقام ویژگی‌‌های مفروضِ شاه برگزیده یا آرمانی، «تمنا توقعِ» سیاسی قدسیِ اغلبِ شاه ممدوحان آن زمان به‌ویژه شاهان غزنوی بود که قصاید فرخی بنابه قصد یا رسالت هژمونیک خود، بخشی از آن را برآورده است.

The identity of praised in narrations of eulogy Farrokhi Sistani: singularity and principle of Selective

Ode as the main form of praise literature is one of the most common propaganda and ideological tools of the power apparatus in the classical Persian world. In ancient Persian literature, Farrokhi’s poems, within the framework of a poetic narrative, try to support the political discourse/ thought of Iranshahri, which represented the authority and legitimacy of the Shah in a charismatic or cultured way; he is the successor of God, the identity of the subject of king praised representing the supposed authority as a singular and divine concept. In this paper, the representation of the king praised as being superman has been investigate focusing on the semiotics and lifestyle taste consumption in Farokhi Sistani’s odes. The result shows that the narrator of Farrokhi’s odes, in his praiseworthy narratives, describes the life style of the king praised and his vicarious class as three types of capital: physical, possessive, and institutionalized socialcultural, and at two levels representation direct and vicarious consumption. The result of this representation is the formation of the identity of the king praised subject on three singular levels of innocenceimmortality, possessionincompleteness, and justicediscipline. These cases, as the presumed characteristics of the chosen or ideal king, were the politicalsacred desireexpectation of most of the king praised of that time, especially the Ghaznavi kings, in which the ode has fulfilled a part according to its hegemonic intention or mission.