زمان روایت در فیلم تکرارکنندگان بر اساس روایت‌شناسی ژرار ژنت

این نوشتار قصد دارد تا از دیدگاه تحلیل زمان روایی براساس نظریه ژرار ژنت، فیلم تکرارکنندگان به کارگردانی کارل بسای محصول سال 2010م را بررسی کند. اعتقاد نگارندگان این است که به فیلم هم می‌توان به‌مثابه متن تحلیل‌پذیر نگریست. همچنین در این بررسی مشاهده می‌شود که چگونه بررسی زمان روایی برای فیلم امکان‌پذیرتر از رمان خواهد بود؛ ولی درعین حال پیچیدگی‌های خود را هم در حیطه‌های‌ دیگر دارد. هدف این پژوهش شرح کارکرد نظریه زمان روایی ژرار ژنت در پیکره مطالعاتی پیشنهادی نگارندگان از حوزه سینماست. به این منظور، پرسش اصلی تحقیق این است که نظریه ژرار ژنت درباب زمان روایی در فیلم تکرارکنندگان چه کاربستی دارد و چگونه مولفه‌های روایت، هم در پیشبرد روایت داستان فیلم و هم در رساندن پیام ضمنی آن به مخاطب نقش ایفا می‌کنند. در پایان این نتیجه حاصل می‌شود که متد ساختارگرا و تحلیلی ژنت این فرصت را فراهم می‌کند که در فیلم مورد بررسی، با مقایسه زمان داستان و زمان روایت (در سه ساحت نظم و ترتیب، دیرش و بسامد) و با تقسیم‌بندی‌های کمّی (مانند تقسیم روزها، رویدادها و شخصیت‌ها) به ارتباط بین زنجیره رویدادها و علل احتمالی وقوع آن‌ها بهتر پی ببریم و نشانه‌های مکنون فیلم را هویدا سازیم.

Review of Narrative Time in Repeaters based on Gérard Genette’s narratology

This paper aims to examine a Carl Bessai’s movie produced in 2010; from the perspective of narrative time analysis based on Gérard Genette’s theory. We believe that the film can also be seen as an analyzable text; and we will see how the study of narrative time will be more possible for the film than the novel, but at the same time it will have its own complexities in other areas. The purpose of this study is to explain the function of Gérard Genette’s narrative time theory in our proposed study of cinema. To this end, in order to find the answer to this question, we will proceed with the process of what Gérard Genette’s theory of narrative time has to do with ‘Repeaters’ and how the components of narration work, both in advancing the narrative of the film and in conveying an implicit message. It gives the audience a significant share. In the end, we will see that the structuralist and analytical method of Genette will give us the opportunity to compare the time of the story and the time of the narrative in the three areas of order, duration and frequency and with quantitative divisions such as Dividing the days, events, characters, etc., and thus it helps us to better understand the relationship between the chain of events and the possible causes of their occurrence and reveal the hidden signs of the film.