گذر گرماس از منطق «لوگوسانتریسم»، یعنی منطق ِ «مرکزگرایی تقلیلی اقتصادی ِ» حاکم بر نظام روایی کلاسیک، به دورنمای «پدیدارشناختی»

در بحث‌های تخصصی مربوط به نشانه‌شناسی مکتب پاریس، به‌صورت معمول از دو گرماس صحبت می‌شود: گرماسِ یک که بینشی سفت‌وسخت و ساختارگرا دارد و خود را در اثر معناشناسی ساختارگرا آشکار می‌کند و گرماسِ دو که به بینش پدیدارشناسی می‌گراید و کتاب درباب نقصان معنا تجلی این بینش است. اساس اندیشه روایی گرماس بر منطقِ لوگوسانتریسم استوار است که خود مبتنی بر مفهوم اکونومی یا مرکزگرایی است؛ یعنی گردش موضوعات ارزشی در دستان سوژه‌ها در یک نظام بسته. در این نظام بسته، ارتباط هستی‌شناختی سوژه و موضوعات ارزشی درحد تعامل مبتنی بر «مالکیت» تقلیل پیدا می‌کند. به‌تدریج گرماس به سوژه نه صرفاً به‌عنوان «مفهومِ ناب دستور زبانی»، بلکه به‌مثابه سوژه‌ای هستی‌شناختی نظر می‌کند؛ سوژه‌ای که درگیر خود جهان است و با آن به‌جای ارتباطی با فاصله و استعلایی، ارتباطی هم‌عرض برقرار می‌کند. در این مقاله ضمن اثبات این ادعا که اندیشه روایی گرماس بر منطق لوگوسانتریسمِ مبتنی بر اکونومی بنا گذاشته شده، به این مهم پرداخته شده که چگونه گرماس از باور به «ارتباط استعلایی و مالکیتی» سوژه دکارتی با جهان به گرماسی که به ارتباط پدیدارشناختی مبتنی بر «هستی در جهان» سوژه باور دارد، گذر می‌کند.

The transition of Greimas from the logic of logoscentrism, that is, the logic of reductionist economic centralism that governs the classical narrative system, to the phenomenological perspective.

In the specialized discussions of semiotics of the Parisian school, two Greimas are commonly spoken: the first Greimas, who has a rigid vision of structuralism, and reveals himself as a structuralist semantics, and the second Greimas, who tends to see phenomenology. And the book imperfection of meaning is the crystallization of this vision. We believe that the basis of Garmas’s narrative thought is based on the logic of logocentrism, which is itself based on the concept of economics or centralism, that is, the rotation of value issues in the hands of subjects in a closed system. In this system, the ontological connection of the subject and value issues is reduced to the level of interaction based on ownership. Gradually, Greimas treats the subject not only as a pure concept of grammar, but also as an ontological subject, a subject that engages with the world itself and communicates with it instead of with distance and transcendence. In this paper, while proving that Greimas’s narrative thinking is based on the logic of econometricbased logistics, we will focus on how Greimas believes in the transcendental and proprietary relation of Descartes’ subject with the world in the heat of a phenomenological relation, based on the beingintheworld of the subject.