خوانش بیش متنی دو داستان الماس ها ابدی اند اثر ایان فلمینگ و برق الماس اثر نبیل فاروق بر مبنای نظریه ی ژرار ژنت

در میان نظریه های مختلف بینامتنی، ژرار ژنت طیف گسترده ای از روابط یک متن با سایر متون را به‌شکلی ساختارمند با عنوان ترامتنیت بررسی کرده است. بیش متنیت مهم ترین گونه ترامتنیت ژنتی به‌شمار می‌رود که بر اقتباس استوار است. یکی از گونه های ادبی که مسئله اقتباس در آن برجستگی دارد، ادبیات پلیسی است که از ژانرهای نو در ادبیات جهان محسوب می‌شود. نبیل فاروق مصری نویسنده معاصر داستان های پلیسی عربی است که در آثار خود از آثار غربی تاثیر پذیرفته است. شواهد دال بر آن است که یکی از داستان های وی با عنوان برق الماس از مجموعه مرد غیرممکن از داستان الماس ها ابدی اند اثر ایان فلمینگ انگلیسی برگرفته شده است. پژوهش حاضر سعی می کند تا با به کارگیری روش تحلیلی توصیفی و تطبیقی روابط بیش متنی این داستان با پیش متن آن را براساس دیدگاه ژنت بررسی کند. هدف این جستار ارائه نمونه ا ی عملی از رابطه بینامتنی یک اثر داستانی عربی با پیش متنی از ادبیات دیگر است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که این اثر در نگاه اولیه صرفاً تقلیدی از پیش متن است؛ اما با تدقیق بیشتر ابعاد مختلف تراگونگی و تلاش نویسنده برای ایجاد تغییرات اساسی در بیش متن آشکار می شود.

Hypertextuality Readings of Two Stories Diamonds are Eternal by Ian Fleming and Diamond Shine by Nabil according to Gerard Genet’s Theory

Among various intertextual theories, “Gerard Genette” has studied a wide range of relationships of a text with other texts in a structured way, called Tract. Hypertextualite is the most important kind of genette Transtextualite based on adaptation. Police literature is one of the new genres in the world literature, where the issue of adaptation is significant. “Nabeel Farouq” Egyptian is a contemporary writer of Arabic police stories who that has been influenced by Western influences. Evidence suggests that one of his stories, “Diamond Shine”, from Impossible man collection, is the “diamonds are eternal” story, by “Ian Fleming”. The present research has tried to study the hypertextuality relationship of this story with its hypotext according to the Genet’s theory by using the analyticaldescriptive and adaptive method. The purpose of this study is to provide a practical example of the intertextual relationship of an Arabic fiction work with a hypotext amount of another literature. The results says that this work is, at first glance, is just an imitation of the previous text, but reveals a deeper insight into the various aspects of the transformation and the author’s attempt to make fundamental changes in the vast.