نشانه‌‌ ‌معناشناسی زبان اسطوره‌ای در رمان سنگ و سایه نوشته محمدرضا صفدری

زبان اسطوره‌ای زبانی است که شیوه‌های زمانی، مکانی یا نشانه‌ای ساختار اسطوره در آن بازتولید شده است. در این مقاله، با استفاده از متن رمان سنگ و سایه از محمدرضا صفدری، چگونگی چنین برساختی از اسطوره‌ در زبان تحلیل و تبیین شده است. در چنین تحلیلی، وضعیت تاریخ نمود زمانی اسطوره و طبیعت نمود مکانی اسطوره حائز اهمیت بسیار است. در جریان همین وضعیت تقابلی یا تناظریِ تاریخ و طبیعت است که دلالت‌های زبانی در رمانِ مورد مطالعه معنا می‌یابد. در این اثر، نویسنده با هدایت دلالت‌ها از مصداقی معیّن به سطحی سیال از معنا، امکان‌های دلالی زبان را گسترش داده و در این مسیر تخیل را به‌گونه‌ای به‌خدمت گرفته که هم تاریخ و هم طبیعت موجود در دل دنیای کهن‌الگویی متن و هم نابودی آن‌ها توجیه‌پذیر است. زبان اسطوره‌ای نیازمند نظامی است از دلالت‌های میان‌سطحی که بتواند گامی از نمادپردازی فراتر نهد. به‌نظر می‌رسد محمدرضا صفدری در رمان سنگ و سایه توانسته است به چنین نظامی از زبان دست یابد.

Semiotics of the Mythical Language Mythology in Sango Saye (The Stone and the Shade), a Novel by Mohammad Reza Safdari

Mythical language is language where the temporal, spatial, and semiotic methods in the structure of a myth are regenerated. In this paper, it has been analyzed and explained using text from Sango Saye (The Stone and the Shade), a novel by Mohammad Reza Safdari, how such a reconstruction of myths occurs in language. In the course of such an analysis, the status of history, as the temporal representation of myths, and nature, as the spatial representation of myths, is of great importance. It is in regard to the very status of history and nature confronting or corresponding to each other that linguistic implications make sense. Linguistic implications of human beings’ cognitive signs specify their status as subjects or objects, and it can be perceived from the very methods of semiotic implication how myths take shape in language. Mohammad Reza Safdari seems to have achieved such a system in language in Sango Saye.