نقش زبان روایی در رئالیسم جادویی روزگار سپری‌شدۀ مردم سالخورده

زبان، به‌عنوان مولفه‌ای مهم در روایت رمان های رئالیسم جادویی، کارکردی متناقض نما دارد؛ از سویی با وسعت بخشیدن به تخیل، ادبیت رمان را محقق می سازد و بُعد جادویی آن را تقویت می کند و از سوی دیگر با کارکرد زبان شناسانه در روایتِ داستان و تحکیم رابطه علت ومعلولی، مخاطب را به فضای واقعی برمی گرداند تا در اوج حیرت انگیزی، پدیده های جادویی باورپذیر شوند. هدف مقاله حاضر این است که نشان دهد زبان روایی چگونه در روزگار سپری‌شده مردم سالخورده به ایجاد رئالیسم جادویی کمک می کند. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر نظر اندیشمندان حوزه رئالیسم جادویی و زبان شناسی، این رمان را به‌شیوه استقرائی و آوردن شاهد‌مثال بررسی کرده است. نتایج نشان می دهد زبان با نوع روایتگری در سه سطح آوایی، نحوی و واژگانی متحول می شود و با نقش متناقض نمایی که می‌یابد، جادوها و واقعیت ها را به‌گونه ای درمی آمیزد که مخاطب علاوه‌بر التذاذ روحی، آن‌ها را باور می کند. بنابراین سبک زبانی دولت‌آبادی در روایت رئالیسم جادویی این رمان به‌شکل معناداری موثر بوده است.

Keywords: magical realism, language and magical realism, the passed days of the old, Mahmoud Dolat Abadi,

The purpose of this article is to show how the magic of language is realized in magical realism novels. Language as an important factor in creating astonishing reality, has a contradictory function. On the one hand, by expanding the imagination, it burnishes the literature of novels and reinforces its magical aspect in a way that it separates the readers from this real world, On the other hand by a linguistic function in creating fictional logic and strengthening the casual relationship, it returns the readers to the real space so that at the peak of wonder, they accept magical phenomena as realities. This research by examining the linguistic features of the novel " the passed days of the old people" written by Mahmoud Dolat Abadi, checks the amount of this ability in the writer and concludes that the linguistic style of Dolat Abadi has been successful in creating magical realism in this novel.