a comparative analysis of argumentation skills at intended and experienced levels of iran’s higher education curriculum

One of the ultimate goals of pursuing higher education is to prepare the next employees with the necessary knowledge and skills. this includes cultivating university students’ scientific skills, especially argumentation skill. from an educational point of view, argumentation skill is a learning mechanism, the use of which leads to knowledge development. exploring the states of this skill in the intended and experienced curricula of iran’s higher education system is the aim of this study. the analysis of the intended curriculum was done by using the directed qualitative content analysis method. the sampling method was the purposeful sampling technique. the units of analysis include word, phrase, sentence, and paragraph. the expression method consisted of latent and manifest messages. thereafter, for the experienced curriculum, using the snowball sampling technique, the argumentation ability of 130 university students was assessed. findings: the first finding of the analysis of the intended curriculum showed that at the policy and management levels of iran’s higher education equipping students with academic skills such as argumentation has been recognized and defined as goals both latently and manifestly. the second finding showed that students written responses didn’t have a proper argumentative structure. this finding is not consistent with the first finding. the inconsistency between the intended curriculum and the experienced curriculum indicates that at the level of implementation, this skill development has not been paid attention to. in addition, the experienced curriculum shows that students do not acquire argumentation skill from the hidden curriculum of the university environment

تحلیل تطبیقی مهارت استدلال ورزی قصد شده و تجربه شده در برنامه های درسی آموزش عالی ایران

یکی از اهداف نهایی آموزش عالی ، آماده سازی کارکنان با دانش و مهارت های ضروری است. این موضوع شامل پرورش مهارت‌های علمی دانشجویان همچون مهارت استدلال‌ورزی می گردد. از منظر تربیتی مهارت استدلال‌ورزی یک مکانیزم یادگیری است که استفاده از آن منجر به توسعه دانش می شود. در پژوهش حاضر وضعیت این مهارت در انواع برنامه های درسی قصدشده و تجربه‌شده در آموزش عالی ایران بررسی شد. در برنامه درسی قصدشده، اسناد بالادستی نظام آموزش عالی با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی جهت دار تجزیه و تحلیل شدند. روش نمونه گیری، هدفمند  و واحدهای تحلیل شامل کلمه، عبارت، جمله و پاراگراف بودند. سپس برای برنامه درسی تجربه شده، با استفاده از تکنیک نمونه گیری گلوله برفی، توانایی استدلال 130 دانشجو مورد سنجش قرار گرفت. اولین یافته اول مرتبط با بررسی برنامه درسی قصدشده نشان داد که در سطوح سیاستگذاری و مدیریتی نظام آموزش عالی ایران بر پرورش مهارت‌های علمی - همچون مهارت استدلال‌ورزی - به صورت آشکار و پنهان تاکیده شده است. دومین یافته نشان داد پاسخ‌های نوشتاری دانشجویان ساختار استدلالی مناسبی ندارند. این یافته با یافته اول همخوانی ندارد. ناهماهنگی برنامه درسی قصد شده با برنامه درسی تجربه شده نشان می دهد که در سطح اجرا به توسعه این مهارت توجه نشده است. علاوه بر این، برنامه درسی تجربه شده نشان می دهد که دانشجویان مهارت استدلال را از طریق برنامه درسی پنهان محیط دانشگاه کسب نمی کنند.