a comparative study of topicality and writing styles in iranian and british education systems: the cases of deduction, induction, and quasi-induction

This study was an attempt to check if the persian and english essays follow a linear pattern. further, it investigated the essays in terms of the paragraph organization of deduction, induction, and quasiinduction. for the purpose of the study, 200 essays (100 for each language) were selected through convenient sampling and then given to four specialist raters to determine the topic sentence in each essay and enumerate it as deductive, inductive, or quasiinductive. this research is descriptive and a twoway chisquare was run for the whole data and a set of oneway chisquares for the comparison of the individual subcategories in the study. the results showed a difference in the number of the topic sentence(s) in each essays in the two languages. some of the persian essays contained more than one topic sentence, hence evidence of multitopicality, while english paragraphs were unanimously organized monotopically. the results also revealed that persian writing is different from that of english regarding the inductive and quasiinductive writing styles. however, the two languages are similar in the use of the deductive writing style. furthermore, persian writers prefer to develop their essays quasiinductively, whereas english writers prefer to use the inductive style and rarely develop their essays quasiinductively. these writing preferences imply the existence of crosscultural differences between the two languages and of different education systems.

بررسی تطبیقی الگوی خطی و سبک‌های نگارشی قیاسی، استقراء و استقراء ناقص در نظام‌های آموزشی ایران و انگلستان

هدف پژوهش حاضر بررسی الگوی خطی و سبک­ های نگارشی قیاس، استقراء و استقراء ناقص در نظام آموزشی ایران و انگلستان ازطریق روش همبستگی است. برای این منظور، دویست مقاله انگلیسی و فارسی که توسط دانش­ آموزانی از ایران و انگلستان به عنوان بخش نگارش آزمون آیلتس نگاشته شده بود ، مورد مطالعه قرار گرفت. برای تحلیل داده ها ، در گام نخست ، چهار استاد آموزش زبان انگلیسی مقالات را به دقت مطالعه نمودند تا جمله موضوعی و سبک نگارشی هر مقاله را مشخص سازند. در مرحله دوم پس از تعیین تعداد جملات موضوعی و سبک نگارشی مقالات، از تکنیک آماری خی دو برای تحلیل داده های تحقیق استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان داد که زبان فارسی چندموضوعی است در حالی که زبان انگلیسی از سبک نگارشی تک­ موضوعی پیروی می­کند. هم­چنین، بین نظام آموزشی ایران و انگلستان از نظر سبک­ های نگارشی قیاسی تفاوت معنی­ داری وجود ندارد، ولی تفاوت این دو نظام آموزشی را می توان در سبک­ های نگارشی استقراء و استقراء ناقص مشاهده کرد، به نحوی که انگلیسی زبانان ترجیح می ­دهند از سبک ­های نگارشی قیاسی و استقرایی استفاده کنند در حالی که فارسی­ زبانان ترجیح می­ دهند سبک­ های قیاسی و استقراء ناقص را برگزینند . این تفاوت ها مبین وجود دو نوع نظام آموزشی و فرهنگی متفاوت در مهارت نوشتاری است. پیشنهاد می گردد مولفین کتب درسی و هم چنین معلمان حین تدریس مهارت نوشتاری این تفاوت ­ها را مدنظر قرار دهند.