a comparative analysis of citizenship education from derrida and foucault’s viewpoint: suggestions for iranian educational philosophers

This paper seeks to present a research findings related to the philosophical foundations of citizenship education in terms of the opinions of two of the most important contemporary philosophers of the post-structuralism school - derrida and foucault - from a comparative perspective. the article has six sections: the first section deals with the necessity and purpose of the research. in the second section, a brief overview of the theoretical foundations and background of research topic is explored. the third section briefly explains the research methodology. the fourth section is devoted to the findings of the study, which consists of two parts: the first section presents a rotational evolutionary model of the relationship between philosophical schools, political system, educational system, social education and citizenship education. the researchers then show how derrida and foucault - while criticizing authoritarian political systems - view the main dimensions of education systems in the service of citizenship education. the fifth section is concerned with examining the similarities and differences of two philosophers’ opinions on citizenship education. the paper ends with a conclusion.

تحلیل تطبیقی تربیت شهروندی از دیدگاه دریدا و فوکو: توصیه هایی برای فیلسوفان تربیتی ایران

مقاله حاضر درصدد ارائه یافته های پژوهش مرتبط با بنیان های فلسفی تربیت شهروندی با توجه به آراء ونظریات دو تن از مهمترین فیلسوفان معاصر مکتب پساساختارگرایی دریدا و فوکو – از منظری تطبیقی است. مقاله دارای شش بخش می باشد : بخش اول به تبیین ضرورت مسئله وهدف تحقیق ، با توجه به تربیت شهروندی در نظام آموزشی ایران، اختصاص دارد. در بخش دوم ، نگاهی اجمالی به بنیان های نظری و پیشینه تحقیق می شود. بخش سوم به اختصار روش تحقیق را توضیح می دهد. بخش چهارم به یافته های تحقیق اختصاص دارد که شامل دو قسمت است: در قسمت نخست یک مدل تکاملی چرخشی از رابطه مکاتب فلسفی ، نظام سیاسی ، نظام آموزشی ، تربیت اجتماعی و تربیت شهروندی ارائه می گردد. سپس محققان نشان می دهند که چگونه دریدا و فوکو ضمن نقد نظام های سیاسی اقتدارگرا – ابعاد اصلی نظام های آموزشی را در خدمت تربیت شهروندی می دانند. بخش پنجم ، به بررسی نقاط اشتراک و افتراق نظریات دو فیلسوف توجه دارد. مقاله با نتیجه گیری به پایان می رسد.