نقش ابزارهای نرم در ایجاد پیامدهای سخت در حکمرانی: پیوندی بین خط‌مشی‌گذاری و حقوق (مورد مطالعه: شاخص قاچاق انسان)

همگرایی سه جریان در عرصه بین‌المللی، بستر جدیدی را برای ایجاد فشار و تاثیر بر حکمرانی ملی کشورها ایجاد کرده است. از سویی، رویکرد دولت‌محور به حکمرانی سوق یافته؛ شاخص‌های بین‌المللی، زمینه دولت‌ از راه دور را محقق ساخته و نظام‌های حقوقی نیز توجهی بیشتری را به حقوق نرم به جای حقوق سخت معطوف داشته‌اند. در این پژوهش، مولفه‌ها و ظرفیت‌های مشترک این سه جریان احصا شده و نشان داده می‌شود چگونه این پیوند باعث شکل‌گیری یک هم‌افزایی قوی در راستای فشار بر دولت‌ها شده است. این پژوهش با استفاده از روش‌شناسی مطالعه موردی، با بررسی «شاخص قاچاق انسان» نشان می‌دهد ابزارهای نرم بین‌المللی، در بستر حکمرانی جهانی، می‌توانند پیامدهای سخت، تنبیه، تحریم و شرمگین‌سازی دولت‌های ملی را به دنبال باشند؛ موضوعی که پیش از آن در عرصه بین‌المللی به اشکال دیگری اعمال می‌شد. یافته‌های پژوهش فرایند و شیوه‌های این حکمرانی نوین را واکاوی کرده و رهنمودهایی را برای نظام خط‌مشی‌گذاری کشور در مواجهه با این موضوع بیان می‌کند. برنامه‌های بین‌المللی در قالب حقوق نرم در صورت بهره‌گیری از ابزار شاخص‌ها، ماهیتی شبه‌الزامی پیدا می‌کنند. این امر باعث اعتباربخشی مضاعف به این شاخص‌ها شده و در نتیجه احتمال پیروی و مطاوعت سایر کشورها را تقویت خواهد کرد.

The Role of Soft Instruments in Creating Hard Consequences in Governance:A Link between Public Policy and LawCase Study: Trafficking in Person Report

The convergence of three streams in the international arena has created a new context for making pressure and influencing the national governance in countries. The statebased approach has shifted to governance, the international indicators have paved the way for remote administration and the legal systems have paid much more attention to soft law instead of hard law. In this study, the common components and capacities of these three streams are explained and it is shown that how this linkage has created a strong synergy for making pressure on states. This paper, using case study methodology, scrutinies “Trafficking in Person Report”. It shows that international soft instruments in the global governance context can result in hard consequences, punishment, sanctions and shaming national states; a mechanism which used to be employed in other ways in the past. Findings of this paper will investigate the process and methods of this new type of governance and will present guidelines for Iran policymaking system in facing with this issue. International programs in the form of soft law will become quasibinding when they employ indicators. This will increase the validity of these indicators and consequently will strengthen the probability of adherence of the states.