جنگ شناختی پس از برجام در حوزه تحولات اجتماعی

نامه «9» ماده‌ای مقام معظم رهبری(مد ظله‌العالی) به ریاست محترم جمهور، به‌مفهوم «پذیرش» و «هشدار» نسبت به «برنامه جامع اقدام مشترک» می‌باشد. ایشان در این نامه، بر ضرورت «گذار از تحریم» به‌گونه‌ای ساختاری تاکید داشتند. در این فرایند، ایشان با استناد به بند «3» مصوبه مجلس شورای اسلامی در تبیین نشانه‌های نقض «برجام» بر این موضوع تاکید داشتند که عبور از دوران گذار، نیازمند تضمین‌های قوی و کافی برای جلوگیری از تخلف طرف مقابل خواهد بود.ریاست محترم جمهور نیز در پاسخ به نامه «9» ماده‌ای معظمٌ‌له، بر این موضوع تاکید نمودند که رئیس‌جمهور آمریکا و کمیساریای سیاست خارجی اتحادیه اروپا، موضوع مربوط به اجرای برنامه جامع اقدام مشترک برای لغو تحریم‌ها را اعلام داشته‌اند و از این‌رو، ساختار تحریم‌ها شکسته شده است. اگرچه چنین رویکردی در ادامه تفکر راهبردی جمهوری اسلامی ایران برای گذار از بحران محسوب می‌شود، اما واقعیت‌های در حال ظهوری شکل گرفته که نشان می‌دهد دو رویکرد نسبتاً متفاوت درباره چگونگی اجرای برنامه جامع اقدام مشترک در حال ایجاد است که هر دو رویکرد بر ضرورت گذار از تحریم‌ها تاکید دارد؛ اما واقعیت آن است که اگر تحریم‌ها برداشته نشود و صرفاً بخشی از آنها محدود و یا تعلیق گردد، در آن شرایط، نیازهای اقتصادی دولت برای پاسخگویی به انتظارات فزاینده گروه‌های اجتماعی افزایش خواهد یافت. بسیاری از نشانه‌های دوران موجود، بیانگر آن است که جامعه و نظام اجتماعی در وضعیت «انتظارات فزاینده» قرار گرفته است؛ به‌گونه‌ای که اگر تحریم‌ها، به‌ویژه تحریم‌های مالی و انسداد سوئیفت بانکی پایان پیدا نکند، دولت نه‌تنها در تامین نیازهای اقتصادی جامعه با مشکلاتی روبه‌رو می‌شود، که حتی زمینه برای ظهور تضادهای جدیدی در فضای رقابت نخبگان ایجاد خواهد شد.