تحلیلی بر مکاتب و نظریه‌های پلیسی جهان

موضوع مکتب‌های پلیسی در کشورها از موضوعاتی است که نمی‌توان با قاطعیت از وجود آنها سخن گفت؛ اما روشن است که هر کشوری بنا به مشکلات، ساختارها، اسناد بالادستی و دیگر مولفه‌ها، روش‌ها، استراتژی‌ها و دکترینی را در کار پلیسی در نظر گرفته است و بر مبنای آن، سازمان پلیس خود را شکل داده است و می‌کوشد تا در این چارچوب، اقدامات پلیسی خود را انجام دهد. نحوه شکل‌ گیری مکاتب گوناگون فکری، فلسفی و علمی در جهان، می‌تواند به تحلیل موضوع مکتب‌های پلیسی کمک ‌های شایانی کند؛ اما سوال این است که آیا تاکنون در کشورهای پیشرفته و غیرپیشرفته در سطح فعالیت‌ها و اقدامات پلیسی، از وجود مکتب‌ها سخن گفته شده است یا خیر. بر این اساس، باید بتوان مولفه‌هایی را تبیین نمود که در شکل‌گیری چارچوب‌های فکری نظریه‌پردازان، آن اندازه موثر باشند که بتوانند یک نظریه را از فربهی خاصی برخوردار نمایند تا آن نظریه بتواند در سیر تاریخی خود، به نحوی به مکتب تبدیل شود. این پژوهش، هفت مولفه اساسی در شکل گیری مکتب را تبیین نموده و سپس با بهره گیری از روش توصیفی تحلیلی، نظریه های رایج پلیسی در کشورها را بر مبنای این هفت مولفه مورد سنجش قرار داده و مکاتب پلیسی موجود را تبیین نموده است. هدف این مقاله، بررسی و دریافت مکاتب پلیسی در پلیس کشورهای جهان به منظور ارائه راهنمایی مناسب برای الگوسازی و بومی سازی نظریه ها و تدوین مکتب انتظامی و امنیتی جمهوری اسلامی ایران است تا از این رهگذر اندیشه ورزان بتوانند با وسعت دیدی افزون تر، درخصوص شکل دهی به استراتژی های بلندمدت و میان مدت خود اقدام نمایند.